آنچه میخوانید، حکایت تلخ هزار توی زندان تبریز از زبان یک شاهد عینی است که درباره این زندان نوشته شده است جایی که نه دوربینی هست، نه وجدان و نه شرافتی. حکایت دردآور هزاران هزار مرد و زنی که در حاکمیت فاسد ولایت فقیه راهی زندانها شده اند.
درباره زندان تبریز:
زندان مرکزی تبریز با قدمت بیش از ۵۰ سال، از لحاظ بهداشتی و امکانات به تبعیدگاه معروف است، در ضلع شرقی دروازه تبربز به تهران ( شاطرعلی دوزی) تقاطع خیابان راهنمایی تبریز به سمت کوی ولیعصر، جنب ساختمان دادگستری کل آذربایجان شرقی واقع شده است.
مسئولین این زندان، همانند دیگر زندانهای ایران، عناصری پست، فاسد، قاتل و دزد هستند. همانهایی که به معنی واقعی کلمه در خط خمینی ملعون کار می کنند که تنها کارشان تباه کردن انسان و انسانیت است.
زندان فعلی که در محل « باغ صاحب دیوان » ساخته شده است پس از تعطیلی و تغییر کاربری زندان قدیم تبریز در خیابان پاستور، برای نگهداری ۱۸۰۰ زندانی در نظر گرفته شده بود اما به مرور زمان با خارج شدن از استاندارد و تغییر ساختمانهای اداری و انبارها به بندها و افزودن تخت‌هایی، ظرفیت آن را به حدود ۲۵۰۰ زندانی افزایش دادند.
در حالی که ظرفیت آماری واقعی این زندان گاها بیش از ۷۶۰۰ تن نیز رسیده است. به همین دلیل بسیاری از زندانیان فاقد تخت بوده و کف خواب هستند. زندان مرکزی تبریز تنها زندان رسمی شهرستان تبریز است. این زندان همچنین بزرگ‌ترین و مهم‌ترین زندان استان آذربایجان شرقی به حساب می‌آید و به همین دلیل محل نگهداری عمده زندانیان این استان است.
زندان مرکزی تبریز یکی از زندانهایی است که هر زندانی در بدو ورود، در معرض انواع تحقیر و توهین های جنسی و ضرب و شتم و شکنجه توسط مأموران قرار میگیرد.
بعنوان مثال یک زندانی سیاسی را که اصلا سیگار نمی کشید و اطلاع کامل از وی داشتند برای خرد کردن غرورش با اشاره ماموران اطلاعات تحت نام تست متادون جلوی چشم همه زندانیان بصورت لخت مجبور به بشین و پاشو می کردند و در مقابل سوال و اعتراض زندانیان به این عمل غیرانسانی به آنان گفته میشد، میخواهیم به شما نشان بدهیم که اینجا زندان تبریز است! و با هر جای دیگر فرق دارد.
زندانیان را به محض ورود یا آمدن از مرخصی یک مدت به قرنطینه برده و در آنجا نگهداری می کنند.
بندهای زندان
زندان مرکزی تبریز ۱۴بند دارد. اسامی بندها و طبقه بندی زندانیان به شرح زیر می‌باشد:
۱-بند قرنطینه
۲-بند بازداشت (تا سال ۱۳۹۰ نام دیگری داشت)
۳-بند مالی
۴-بند مواد مخدر یا همان بند هشت
۵-بند کارگاه یا همان بند مالی سابق
۶-بند متادون یک (یک نمونه از میلیونها میراث شوم حکومت ملاها)
۷-بند
متادون دو (در ورودی بند متادون یک پوستر بزرگ بصورت چارتی نصب شده که اول
ورود زندانی به زندان است و آخرین مرحله هم قبرستان با سه نقطه)
۸-بند نظامی (که اغلب ملاها و کلاهبرداران بزرگ که فرمانده تروریستهای سپاه هستند را هم به این بند می فرستند)
۹-بند جوانان
۱۰-بند سه گانه
۱۱-بند ۱۲محکومین
۱۲-بند ۹محکومین (که به اشرار معروف است)
۱۳-بند نسوان
۱۴-بند روانی (بی پناه ترین انسانهایی که هر روز مورد سو استفاده مسئولین و یا سربازان زندان قرار می گیرند در این بند زندانی هستند)
بند انفرادی یا سوئیت
این بند روبروی افسر نگهبانی و پشت ساختمان مددکاری و حراست و حفاظت امنیت زندان قرار دارد.
این بند سه اتاق دارد:
اتاق اول تک نفری و به اندازه یک متر در دو و نیم متر است و ویژه زندانیان در آستانه اعدام است. زندانی که قرار است اعدام شود از یک هفته قبل به این بند منتقل و در آن زندانی می‌گردد.
اتاق دوم ۳متر در ۳ متر است.
اتاق سوم ۳متر در ۴ متر و در انتهای بند قرار دارد.
سیستم روشنایی در این بند، محدود به یک لامپ است. به این ترتیب اتاق سوم از روشنایی محروم و در تاریکی است.
تنها یک توالت بسیار کثیف در این محل قرار دارد. زیر سرویس یک فیلتر و الک فلزی کار گذاشته اند و هنگامی که به زندانی شک وارد کردن مواد مخدر می‌کنند با خوراندن روغن و دارو به وی، در همان دستشویی داخل کثافات زندانی میگردند تا شاید چیزی پیدا کنند!
تنها محل ورود هوا به این محدوده، یک صفحه مشبک فلزی به ابعاد یک متر در ۴۰ سانتی متر است. به این ترتیب میتوان وضعیت بهداشت در این بند را تصور کرد.
امکان حمام کردن و مسواک زدن به معنی واقعی وجود ندارد.
اگر زندانی سیاسی در اعتراض به شرایط زندان و احکام صادره، اعتصاب غذا کند، در سکوت و بی خبری به این بند تبعید می‌شود. طبق قوانین داخلی زندان، مدت تبعید به این بند دستکم ۲۰ روز می باشد.
به پیج جوانه ها در اینستاگرام بپیوندید
https://www.instagram.com/javanehha95/
چگونگی آوردن مواد به داخل بندها
بند مالی که از نامش پیداست به محکومین مالی و کلاهبردارها اختصاص دارد. نحوه زندگی برخی از محکومین این بند بیشتر شبیه افسانه ها است. چند زندانی مامور حراست از آنها حتی تا در دستشویی و حمام هستند.
برخی از آنها سفره ای که هر شب و ناهار پهن میکردند، از ماهی سفید تا کباب برگ و جوجه و انواع سالاد و نوشابه روی آن دیده میشد.
گروه دوم این بند شامل مدیران کل ثبت اسناد، جوجه آخوندها و فرماندهان سپاه و یا مدیران مسکن نیروی انتظامی هستند که بخاطر اخذ رشوه و کلاهبرداری و زمین خواری محکوم شده‌اند.
کوپه (اتاق) اینها با اینکه سه تخت دارد ولی معمولا دو تخت آن استفاده می شود چرا که بخاطر راحتی اینان تخت سوم محل گذاشتن وسایل شده بود.
در درون کوپه اینها هیچکس حق کف خوابی را هم نداشت و برای خودشان قوانین خاصی داشتند.
برای این دسته از زندانیان تلفن زدن در چند نوبت و بدون رعایت نوبت دیگر زندانیان و البته شب هنگام و روزهای تعطیل هم آزاد است. این افراد گوشی موبایل هم در درون زندان دارند و هر گاه خواستند برای تماس استفاده می کنند.
چند زندانی را به اجبار مامور آوردن تریاک برای این غارتگران کرده بودند. چند نفر بعنوان کار در قسمت ورزش و دو نفر در بهداری و یک نفر در کتابخانه هر روز تریاک و دیگر مواد مخدر را به آقایان خاص می رسانند.
وارد کردن مواد و موبایل به این بند خیلی پیچیده و قابل توجه است. مأموران زندان، مواد را به شیوه های مختلف وارد زندان می کنند. سپس آن را داخل نایلونها و یا پلاستیک هوا بسته بندی و آببندی کرده و از بالای پشت بام به داخل حیاط پرتاب می کنند و صاحبش آن را براساس قراری که از قبل با هم گذاشته اند، برمیدارد.
بعضی اوقات هم مواد مخدر را داخل شیشه های نوشابه می گذارند و بصورت رسمی وارد زندان و بندها می کنند و بین زندانیان نگون بخت می فروشند.
در این میان اگر یک زندانی بخواهد همه مواد را برای خودش بردارد و سهم رئیس زندان را ندهد، فیلم دوربین ها را جلویش می گذاشتند تا او را مجبور کنند بخشی از مواد را به رئیس زندان و رئیس بند بدهد.
فروش تخت در زندان
فروش تخت توسط کلاهبرداران و عاملان قویدل از دیگر ویژگی های زندان تبریز می باشد.
شخصی بنام غضنفر نوریان که از لات و لمپن های معروف است، در زندان کارش فروش تخت به زندانیان است و از این طریق پول کلانی به جیب زده و بخش عمده آن را به قویدل می دهند.
نابود کردن وسایل بازمانده از اعدام شدگان بی نام و نشان دهه ۶۰
در داخل زندان محلی به نام انبار هست. هر زندانی هنگامی که وارد زندان می شود، در این محل یک کیسه برزنتی دریافت می کند و کلیه وسایلش را داخل کیسه می گذارد. این کیسه ها در این انبار نگهداری می شود تا زمانی که زندانی آزاد شود.
در این محل ۱۵۰۰ کیسه مربوط به زندانیان سیاسی دهه ۶۰ وجود داشته که همگی در همین زندان تبریز اعدام شدند. این کیسه ها را همراه با وسایل داخل آن، نابود کرده و از بین برده اند تا اثری و یادگاری از این زندانیان به جای نماند.
ادامه دارد
به کانال نه به زندان نه به اعدام در تلگرام بپیوندید
https://t.me/NoToPrisonNoToExecution
