غلامحسین نداف بازجوی زندان یونسکو و زندانهای کردستان مرد.
نداف که در سال ۱۳۶۰ بازجوی عمومی و سیاسی و مواد مخدر بود، توسط علی رضا آوایی وارد زندان یونسکو شد.
غلامحسین نداف در سالها ۱۳۶۰ همراه دیگر جنایتکاران زندان یونسکو به بازجویی و سرکوب گروهای سیاسی مختلف پرداخت. او سپس بازجوی متهمان مواد مخدر و معتادین شد. پس از چند سال به کردستان رفت و در زندانهای کردستان نیز جزو بازجویان متهمان مواد مخدر بود.
غلامحسین نداف پس از فروش و انتقال چند کامیون مواد مخدر به عراق دستگیر و پس از پنچ یا هشت سال زندان آزاد و از دستگاه قضایی اخراج شد. گفته می شود وی در دزفول دو منزل بزرگ در کنار خیابانهای ساحلی و یک باب مغازه لباس فروشی داشته و اکثر مواقع در اطراف مساجد و هیئت های سینه زنی پرسه می زد. او سکته کرده و مرده است و روز ۱۶ فروردین به گور سپرده خواهد.
زندان یونسکو که در حال حاضر جای خود را به یک زندان بزرگتر در حد فاصل جاده‌ی دزفول - شوشتر داده، در مرکز شهر واقع شده است. این زندان در سالهای پیش از انقلاب یک مرکز فرهنگی بود ولی پس از انقلاب به زندان تبدیل شد.
در آغاز دهه‌ی شصت، زندان یونسکو، دارای چهار اتاق بود که بیش از ۳۵۰زندانی را در خود می‌فشرد. در همین سالها (سالهای ۶۰ تا ۶۵) به‌دلیل دستگیریهای گسترده و کمبود جا برای انباشتن زندانیان، نزدیک به شش اتاق قرنطینه و ۴۰بند و سلول از جنس بلوک‌های سیمانی که در تابستانهای گُر گرفته‌ی این شهر جنوبی حکم جهنم را دارند، ساخته شد. هم‌چنین قسمتی از ساختمان یونسکو در اختیار دادستانی قرار گرفت. زیرزمین زندان یونسکو با پله‌های زیاد در اعماق زمین نیز به اتاق شکنجه یا بزبان بازجویان «اتاق تمشیت»، جایی که فریاد و نالة زندانیان زیر شکنجه به گوش کسی نمی‌رسید.
بازجویان و شکنجه‌گرانی این زندان «خلف رضایی» معروف به «خلف رینگو»، «علیرضا آوایی» وزیر دادگستری دولت روحانی و رئیس دفتر ویژه روحانی، «شمس‌الدین کاظمی»، «نداف»، «هردوانه»، «کف شیری»، «عبدالرضا سالمی»، «عبدالعظیم توسلی» و «علی خلف» بوده اند.
اخبار ما را در سایت جوانه ها
و کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام دنبال کنید
#ایران #دزفول #زندان_یونسکو #بازجو
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر