گزارشی که پیش روی شما است، جمعبندی نقض حقوق بشر شامل اعدام، بازداشت، اعتصاب غذای اعتراضی و مرگ زندانیان در زندانهای ایران است.
اعدام در تیر ماه ۹۸
در تیر ماه ۹۸ دستکم ۲۹ زندانی در زندانهای مختلف ایران اعدام شدند. این میزان اعدام نسبت به اعدام در ماه گذشته افزایش ده درصدی داشته است. تنها در هفته آخر تیر ماه ۱۷ نفر اعدام شدند.
این اعدامها در زندانهای رجایی شهر (گوهردشت کرج)، ارومیه، میناب، کاشان، بندرعباس، نوشهر، مهاباد، خنداب و زنجان به اجرا درآمده است. دو تن از زندانیان به اتهام جرائم مربوط به مواد مخدر، یک نفر لواط و ۲۶ تن دیگر به اتهام قتل اعدام شدند.
دستگاه قضایی وابسته به حاکمیت، در یک عمل جنایتکارانه دو زن را در زندانهای نوشهر و مهاباد اعدام کرد. یکی از این زنان در زندان مهاباد تحت تدابیر شدید امنیتی اعدام شد. برخی سایتها احتمال می دهند اتهام این زندانی امنیتی بوده باشد.
همچنین مسئولان زندان مهاباد زندانی دیگری را در حیاط زندان، در حالی که زندانیان از پنجره اتاق‌هایشان شاهد تمام مراحل اعدام بودند، اعدام کردند. این عمل برای ارعاب و تشدید فشار بر زندانیان انجام شد.
از نظر سنی نیز یکی از زندانیان اعدام شده در زندان خنداب یک پیرمرد ۶۰ ساله بود.
بیش از ۲۰۰ بازداشت در شهرهای کشور
دستگیری مردم به بهانه های مختلف در شهرهای ایران، بخصوص در فصل تابستان، یکی دیگر از ابزار سرکوب حکومت ستمگر ولایت فقیه است. بر اساس آماری که توسط همکاران ما ثبت شده، در تیر ماه ۹۸ نیز بیش از ۲۰۰ نفر از مردم در شهرهای مختلف با اتهامات مختلف و واهی بازداشت و به بازداشتگاهها و یا نقاط نامعلوم منتقل شده اند.
از جمله بازداشت شدگان می توان به تعدادی از زندانیان سیاسی آزاد شده همچون خانم صدیقه مرادی و همسرش آقای مهدی خواص صفت، آقای حسن عطار و دکتر هانی یازرلو همراه با پسرش هود اشاره کرد.
مأموران امنیتی در یک اقدام شرم آور مادر زندانی سیاسی سهیل عربی که هم اکنون در زندان تهران بزرگ در اعتصاب غذا است، بازداشت و به محل نامعلومی منتقل کردند. بازداشت این مادر در حالی صورت می گیرد که وی همیشه تنها صدای فرزندش بوده است.
خبر دیگری حکایت از دستگیری آقای محمدولی غلام نژاد در تهران دارد.
شماری از شهروندان کرد در شهرهای ارومیه، شاهین دژ و بوکان نیز بازداشت و به بازداشتگاههای اطلاعات منتقل گردیدند. همچنین چهار فعال محیط زیست از اعضای انجمن سبز چیا، از جمله بازداشت شدگان این ماه هستند.
از طرف دیگر هشت نوکیش مسیحی در بوشهر از اعضای یک خانواده نیز توسط مأموران امنیتی با خشونت دستگیر شدند که بدون دسترسی به وکیل در بازداشت به سر می برند.
فرنگیس مظلوم صدای مظلومیت فرزند زندانی‌اش
بازداشت فرنگیس مظلوم مادر زندانی سیاسی سهیل عربی، اقدامی شرم آور از جانب مأموران اطلاعاتی حلقه بگوش دیکتاتوری ولایت فقیه است
قتل زندانیان
روز چهارشنبه ۵ تیرماه ۹۸ اداره اطلاعات اهواز به خانواده یک جوان اهوازی به نام بنیامین آلبوغبیش اطلاع داد که فرزندشان در بازداشتگاه اداره اطلاعات اهواز فوت کرده است. به گفته یکی از اعضای خانواده آلبوغبیش، بنیامین را زیر شکنجه کشتند، او جوان تندرست و سالمی بوده و هیچ مشکلی نداشته است. عفو بین‌الملل در بیانیه ای خواستار پاسخگویی مقامات حکومتی در رابطه با قتل جوان اهوازی در زیر شکنجه شد.
مرگ زندانیان
مرگ زندانیان به دلیل عدم رسیدگی پزشکی و بیماری در زندانهای ایران به امری عادی تبدیل شده است. در تیر ماه ۹۸ حداقل ۲ زندانی عادی در زندانهای اوین و ارومیه بدلیل عدم رسیدگی پزشکی، جان خود را از دست دادند.
شامگاه دوشنبه ۱۰ تیر ماه، یک زندانی محبوس در زندان اوین بنام محمدجواد خوشنویسان ۶۰ ساله، با اتهامات مربوط به جرائم مالی در بند ۱۰ سالن ۷ این زندان، به دلیل عدم رسیدگی پزشکی جان خود را از دست داد. مسئولان زندان این زندانی را به دلیل عدم توانایی در پرداخت هزینه بیمارستان به بیمارستان نفرستادند تا جایی که وی به دلیل مشکل تنفسی جان باخت.
زندانی دیگر اشکان مهریوش، از متهمان مواد مخدر در روز دوشنبه ۱۷ تیر ماه در زندان مرکزی ارومیه جان خود را از دست داد. علت مرگ او خرابی دستگاه شوک قلبی بهداری زندان بود. وی دچار ایست قلبی شده بود.
اعتصاب غذا، تنها امکان زندانی برای اعتراض
زمانی که زندانی هیچ راهی برای رساندن صدای اعتراض خود به بیرون از زندان نداشته باشد اعتصاب غذا، بعنوان تنها امکان موجود، پیش روی وی قرار می‌گیرد.
در تیر ماه سال جاری، ۷ اعتصاب غذای فردی و دو اعتصاب جمعی در زندانهای کشور داشتیم.
۳۵ نفر از زندانیان سیاسی – عقیدتی اهل سنت سالن ۳۶ بند ۱۰ زندان رجایی شهر کرج در اعتراض به مشکلات موجود در این بند از روز دوشنبه ۲۴ تیر ماه ۹۸ اقدام به اعتصاب غذای جمعی کردند. این زندانیان به دلیل مشکلات موجود از جمله کمبود جا، عدم امکان تماس تلفنی، برخوردار نبودن از چراغخانه و هواخوری مناسب، تحت فشارهای زیادی قرار دارند.
شش زندانی محبوس در بند ۴ زندان اوین به نام‌های حسین سرلک، مرتضی نظری سدهی، محسن امین پور، رضا بازآزاده، بهروز زارع و رضا محمدحسینی برای رسیدن به خواسته های خود مبنی بر رعایت اصل تفکیک جرائم، دادرسی عادلانه، حق برخورداری از وکیل، پذیرش آزادی مشروط زندانیان سیاسی و رسیدگی به مشکلات تغذیه و جیره غذایی زندانیان اقدام به اعتصاب غذا کردند. این شش زندان پس از اعلام اعتصاب غذا به محل نامعلومی منتقل شدند.
زندانی سیاسی۶۶ ساله، ارژنگ داوودی که در زندان زابل در تبعید است، در اعتراض به نداشتن حق تماس تلفنی و ملاقات، و با خواسته انتقال به بند زندانیان سیاسی بیش از ۶۰ روز در اعتصاب غذا بود. آقای داوودی پس از ۱۶ سال زندان و علیرغم سن بالا و بیماریهای مختلف، همچنان با بدرفتاری، از حقوق اولیه یک زندانی سیاسی و امکانات ضروری زیستی و درمانی محروم است. وی در زندان زابل در یک سلول کثیف محبوس است و زمانی که با پول خود اقدام به خرید یخچال و کولر نمود، از تحویلدهی یخچال به وی خودداری شد. بدلیل همین فشارها، آقای داوودی دست به یک اعتصاب غذای طولانی زد.
سهیل عربی زندانی سیاسی محبوس در زندان تهران بزرگ، از روز شنبه ۲۵ خرداد ماه ۹۸ پس از قتل علیرضا شیرمحمدعلی در زندان تهران بزرگ، در اعتراض به وضعیت نامناسب زندان تهران بزرگ شامل «رفتارهای خشونت آمیز از سوی مسئولان زندان»، «گسترش استفاده از انواع موادمخدر دربین زندانیان», «نامناسب بودن محل نگهداری زندانیان»، «اعتراف گیری با شوکر و باتوم از زندانیان»، «عدم رعایت اصل تفکیک جرائم»، «عدم وجود امکانات اولیه و بهداشتی»، «محرومیت از حق درمان» و «وجود ساس و شپش» دست به اعتصاب غذا زد. فرنگیس مظلوم، مادر وی که صدای فرزندش را به خارج از زندان می رساند توسط مأموران امنیتی دستگیر و به نامعلوم منتقل شده است.
زندانیان سیاسی دیگر هیوا اژبری معروف به هیوا خاوری در زندان مریوان در اعتراض به محرومیت از حق مرخصی و ملاقات با خانواده، امیر حسین محمدی فرد و ساناز اللهیاری در زندان اوین در اعتراض به بی توجهی به مطالباتشان، امید خاکی، زندانی اهل سنت زندان دیزل آباد کرمانشاه، در اعتراض به بی‌توجهی به درخواست آزادی مشروط، حسن رشیدی زندانی عقیدتی سیاسی اهل سنت زندان رجایی شهر در اعتراض به عدم رسیدگی به خواسته‌هایش، اعتصاب غذا کردند.
بیانیه سازمان عفو بین‌الملل به مناسبت روز جهانی حمایت از قربانیان شکنجه
سازمان عفو بین‌الملل با انتشار گزارشی برخوردهای حکومت ایران با خانواده قربانیان اعدام‌های سال ۱۳۶۷ را نقض قوانین بین‌المللی در حوزه ممنوعیت شکنجه خواند.
سازمان عفو بین‌الملل در بیانیه خود نوشت:
«مقام‌ها و مسئولان ایرانی با برخوردهای بی‌رحمانه با اعضای خانواده‌های هزاران زندانی که در سال ۱۳۶۷ در زندانهای نقاط مختلف کشور قربانی ناپدیدسازی‌های قهری و اعدام‌های فراقضایی شدند، به شکل سازمان‌یافته به نقض «ممنوعیت مطلق شکنجه و سایر رفتارهای بی‌رحمانه و غیرانسانی و ترذیلی» اقدام میکنند.
با گذشت سه دهه از زمانی که حکومت ایران چندین هزار مخالف و دگراندیش سیاسی را قهرا ناپدید کرده، مخفیانه کشته و اجسادشان را در گورهای جمعیِ بی‌نشان انداخت، مقام‌ها و مسئولان ایرانی همچنان به زجر و عذاب دادن بستگان قربانیان ادامه میدهند و از افشای این حقایق امتناع میکنند که عزیزان آنها را چه زمانی، چگونه و چرا کشتند و اجسادشان را کجا دفن کرده‌اند. آن دسته از اعضای خانواده‌های قربانیان که خواهان روشن شدن حقیقت و اجرای عدالت شده‌اند مورد تهدید، آزار، ارعاب و حمله قرار گرفته‌اند».
در قسمت پایانی بیانیه آمده است:
« قصور در اجرای عدالت در مورد کسانی که مسئول کشتار فجیع و نیست و محو کردن هزاران انسان در سال ۱۳۶۷ هستند، فقط درد و رنج خانواده‌های قربانیان را افزون میکند. این رنج و عذاب را پایانی نیست مگر این که
تمام حقایق مربوط به کشتار زندانیان در سال ۱۳۶۷ افشا شود؛
از طریق روندی که متضمن نبش قبر گورها به دست متخصصان مستقل باشد،
انجام کالبدشکافی و آزمایش دی‌ان‌ای و
تسهیل استرداد بقایای اجساد قربانیان به اعضای خانواده‌های آنها است».
#نه_به_اعدام
#حقوق_بشر
#اعدام
#عفو_بین‌الملل #قتل_عام_۶۷ #زندانیان_سیاسی
