گزارشی که مشاهده می‌کنید توسط کانون حقوق بشری نه به زندان - نه به اعدام تهیه شده و به اطلاع هموطنان می‌رسد. زندانیان زندان مرکزی کرج در بدترین شرایط به بیگاری کشیده می‌شوند. مشکلات زندانیان در این زندان بسیار زیاد است. مسئولان زندان برای جان زندانیان مطلقا ارزش قائل نیستند و با آنها مثل حیوان رفتار می کنند. 
زندان مرکزی کرج برای ۲۰۰۰ زندانی بنا شده اما در حال حاضر ۸۳۰۰ زندانی در این زندان بصورت متراکم گنجانده شده اند. در یک اتاق به وسعت ۲۰ متر مربع ۴۵ نفر در تختهای سه طبقه رویهم چیده شده اند.
رسیدگی‌های پزشکی به زندانیان وجود ندارد. یکی از زندانیان که دندانش عفونت کرده و شرایط بحرانی داشته به وی گفته شده که باید با هزینه شخصی درمان شود. یکی دیگر از زندانیان که در ضرب و شتم توسط ماموران زندان دچار پارگی قرنیه چشم شده، در حال حاضر بدون مداوا مانده است.
وعده‌های غذایی زندان بسیار بی کیفیت بوده و قابل خوردن نیست و این شرایط روز به روز هم بدتر می‌شود. وقتی هم که اعتراض می‌کنند رئیس بند پاسخ می‌دهد مابازاء هر زندانی به ما ۳۷۰۰ تومان پول می‌دهند و ما پولی برای تامین مواد غذایی نداریم.
در ظاهر در قانون، حبس با اعمال شاقه وجود ندارد. اما عملا از زندانیان بیگاری کشیده می شود. از بعضی از زندانیان سند گرفته می‌شود و آنان را در کارهای یدی بیرون از زندان بکار می‌گیرند. زندانیان از صبح تا بعدازظهر کار می‌کنند. پول ماهیانه‌ای که مابازاء این کار از ارگان مربوطه به زندانی داده می‌شود، به حساب زندان ریخته می‌شود. این ارگانها به اصطلاح سازمان حامی شناخته می‌شوند. زندانی برای اینکه بتواند تسهیلاتی چون مرخصی بگیرد، مجبور است تن به این کار بدهد.
در کیلومتر ۵ جاده آتشگاه کرج اتوبانی به سمت جاده چالوس در حال ساخت است که از نیروی ۳۰۰ تا ۳۵۰ زندانی برای ساخت این اتوبان استفاده می‌کنند. بدون اینکه کمترین پولی به آنها پرداخت شود. همه پولها به حساب زندان ریخته می‌شود. این زندانیان مابازاء این بیگاری ماهیانه ۲-۳ شب با گذاشتن سند، به مرخصی می روند. این تنها یک نمونه از بیگاری کشیدن از زندانیان در زندان مرکزی کرج است.
زندانیان در زندان مرکزی کرج، به دلیل عدم رسیدگی به پرونده‌هایشان مجبور به اعتصاب غذا و حتی دوختن لب می‌شوند. سیستم قضایی به وضعیت زندانیان رسیدگی نمی‌کند و علت را تعداد زیاد زندانیان عنوان می‌کند. زندانیانی هستند که حکم آنها به اتمام رسیده اما آنها را آزاد نمی کنند.
اعتراض به هر یک از این موارد برابر با ضرب و شتم و شکنجه برای زندانی است. هنگامی که یک زندانی به وضعیت کنونی اعتراض کرد، وی را زدند و پس از شکستن دست و بینی زندانی به وی اجازه ملاقات هم ندادند. حتی کارت تلفن او را هم گرفتند و به وی اجازه ندادند با خانواده اش تماس داشته باشد و شکایت کند.
اخبار ما را در سایت جوانه ها
و کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام دنبال کنید
#ایران #حقوق_بشر #بیگاری #زندان_مرکزی_کرج
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر