خالد حردانی زندانی سیاسی زندان رجایی شهر در نامه ای به مناسبت روز زن می نویسد:
متن نامه به این شرح است:
روز زن فرخنده باد
روز زن، روز مادر، روز یاد آوری استقامت زنان و مادرانیست که در جای جای این کره خاکی با دستان خالی و آغوشی گرم فرزندانشان را به بهترین شکل پرورش داده اند. روز زن یادآور زنانی است که شجاعت و پایداریشان نمادی برای آزادی و آزادگی است. زنانی که یا در خانه ها منتظر عزیزان در بندشان هستند و با اندوه نبودنشان زندگی می کنند و آنها که دربند هستند همان ها که با وجود بند لابه لای حجم سنگین دیوارها و میله های سرد زندان آزاده اند و آزادگی را با هر نفس یادآوری می کنند.
زنانی که در ایران از لطافت زنانه و احترام و زنانیت خود تنها سهمشان خشونت بود و قربانیان خشم جامعه هستند و زنانی که در خاورمیانه قربانی جنگ و خشونت های مذهبی و محکوم به تجاوز و مرگ شده اند.
شاید بشود از روز زن نوشت اما از شیرزنانی که متحمل انواع خشونت، تبعیض و نابربری بوده اند و با وجود تحمل بار سنگین زندگی در این گونه فضا هنوز لبخند می زنند، از خود گذشتگی دارند و آزاد گی را درس می دهند نمی شود نوشت.
روز زن بهانه ای است تا از پشت همین دیوارهای حجیم صدایم را به بلندای آزادگی زنان سرزمینم برسانم به همسرم، به دختر نازنینم و به تمامی زنان در هر کجای دنیا و به خصوص زنانی که در ایران و در خفقان جامعه نفس می کشند.
خالد حردانی – زندان رجایی شهر
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر