فریبا کمال آبادی متولد ۲۲ شهریور ۱۳۴۲ در ساری است. به عنوان یک جوان بهائی از حق تحصیل در دانشگاههای ایران محروم بود. او در دهۂ سوم زندگی یک دورۂ هشت سالۂ آموزشی را شروع کرد و موفق به اخذ دانشنامۂ تحصیلات عالیه در رشته روانشناسی رشد از مؤسسۂ آموزش عالی بهائی (علمیآزاد) شد.فریبا کمال آبادی از ۷ نفر مدیران جامعه بهائی موسوم به «یاران ایران» * بود که به همراه دیگر اعضا در ۲۵ اردیبهشت ۱۳۸۷ توسط وزارت اطلاعات بازداشت و به بند ۲۰۹ منتقل شد. او قریب ۲ سال و ۴ ماه را در این بند امنیتی محبوس بود که از این مدت ۷ ماه به انفرادی گذشت. اولین جلسه دادگاه او بعد از گذشت حدود ۲۰ ماه، روز سهشنبه ۲۲ دی ۱۳۸۸ برگزار شدو در مرداد ۱۳۸۹ قاضی محمد مقیسه، رئیس شعبه ۲۸ دادگاه انقلاب تهران به همراه دیگر اعضا به ۲۰ سال حبس محکوم گردید. ایشان در تمام مدت دادرسی از حق دسترسی و ملاقات به وکیل محروم بودند. وی پیشتر ۲ بار توسط نیروهای امنیتی بازداشت شده بود.فریبا در ۷ سال گذشته بدون ساعتی مرخصی در زندانهای رجائی شهر، قرچک و بند نسوان اوین دوران محکومیت خود را سپری کرده است. او دارای ۳ فرزند است که کوچکترین آنان، ترانه در زمان دستگیری وی تنها ۱۲ سال داشت، در زمان مراسم عقد وی حتی یک تلفن و عرض تبریک به دختر کوچک از فریبا دریغ شد. ۲ فرزند دیگر وی از خارج از ایران زندگی میکنند و شنیدن صدای آنان ماه تا ماه منوط به برخورد سلیقهای و فراقانونی مقامات قضایی است.
*دستور تشکیل محافل توسط بهاءالله در کتاب اقدس داده شدهاست و حداقل تعداد اعضای این جمع را ۹ نفر اعلام میکند. اولین محفل روحانی رسمی در طهران و در سال ۱۸۹۷ تحت نظر حضرت عبدالبهاء و توسط حاجی آخوند از ایادیان امرالله تشکیل شد. به خاطر آزار و اذیت بهائیان ایران این محفل هم وظیفه محلی و هم ملی را بر عهده گرفت. محفل روحانی بهایی ایران در سال ۱۳۶۲ و پس از انقلاب، توسط نظام جمهوری اسلامی در ایران غیر قانونی اعلام شد و پس از آن جمع جایگزین و عموما ۳ نفره یاران ایران مسئولیت اداره امور جامعه بهائی را بر عهده گرفت.
تمام مؤسسات انتخابی و انتصابی بهائی در ایران از سال ۱۹۸۳ (۱۳۶۲) ممنوع اعلام شد و اکثر اعضای سه محفل روحانی ملی اداره کنندهٔ امور بهائیان به قتل رسیدند. در نبود این محافل یک مجمع موقت با عنوان «یاران ایران» با اطلاع کامل حکومت تشکیل شد که به امور اولیهٔ جامعهٔ سیصدهزار نفره بهائیان ایران رسیدگی کند.
تمام مسئولین حکومتی از سال ۱۹۸۳ (۱۳۶۲) تا کنون از وجود این گروه اطلاع داشتهاند. در حقیقت در تمام این سالها مقامات دولتی منظماً، هرچند غالباً به طور غیر رسمی، با اعضای این هیأت در تماس بودهاند. این که میگویند یاران ایران یک گروه غیرقانونی است به کلی بیپایهاست.
#ایران #تهران #اوین #رجایی_شهر #گوهردشت #معلمان #كارگران #پرستاران #دانشجویان #زنان #جوانان #زندانيان #دانشگاه #دانشجو #زندان #حقوق_بشر #اعدام #اعتراض #قيام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر