#ایران - روایتی از انفرادی‌های طویل‌المدت ۸ زندانی سیاسیانفرادی “داستان” زندانیان سیاسی نیست. انفرادی حقایق تلخ زندگی انسان‌هایی است که با عنوان زندانی سیاسی در یورش‌های ماموران امنیتی بازداشت می‌شوند.
زندانیانی که در مرحله بازجویی و تفهیم اتهام برای تحت فشار قرار داشتن هر چه بیشتر و اعترافات اجباری به سلول‌های تنگ و بدون روزنه انفرادی منتقل می‌شوند. اتاقک‌هایی که از سه دهه‌ی گذشته در ایران با نام سلول انفرادی برای شکنجه و تحت فشار قرار دادن زندانیان سیاسی از آن بهره می‌گیرند.
انفرادی به معنای بارز شکنجه است. این مجازات بیشتر برای زندانیان سیاسی استفاده می‌شود. مجازاتی که تمامی زندانیان از آن به عنوان سخت‌ترین نوع شکنجه یاد می‌کنند.
زمانی که زندانی در مرحله تفهیم اتهام قرار دارد برای تحت فشار قراردادن هر چه بیشتر او و برای گرفتن اعتراف به خصوص اعترافات اجباری وی را طی هفته‌ها و ماه‌ها در انفرادی نگه می‌دارند. به گفته این ۸ زندانی اتاق‌های انفرادی دادسرای نظام شامل دو نوع اتاق بود. یکی بزرگتر که اندازه آن را ۶ در ۸ عنوان کرده‌اند و دارای یک سرویس بهداشتی و روشویی است و دیگری که عذاب آورتر از هر جایی در زندان محسوب می‌شود تنها ۲ در ۱.۵ متر است.
فضایی تنگ و نمور با پتویی رنگ و رو رفته، بوی تعفن و زمینی سیمانی که متهم به زور می‌تواند حتی در آن بخوابد. اتاقک هایی قبر مانند که زندانیان را هفته‌ها و ماه‌ها در آن نگهداری می‌کنند.
فشاری که زندانی سیاسی در سلول انفرادی متحمل می‌شوند آنقدر زیاد است که برخی از زندانیان توان تحملش را نداشته و اقدام به خودکشی می‌کنند و آنها که تاب می‌آورند به واقع بعد از گذشت اندک زمانی در سلول انفرادی سلامت روان خود را تا حد زیادی از دست می‌دهند و اگر این زمان طولانی باشد آثار منفی آن بیشتر و تا ماه‌ها و حتی سالها بعد روی متهم باقی می‌ماند.
تحمل انفرادی آنقدر سخت است که شاید نتوان آنطور که خواننده به درستی درک کند در موردش نوشت اما موضوع مهم آنجاست که زندانیان بسیاری مدت‌های طولانی در انفرادی بسر برده‌اند و برای هیچ کدام از آنها این مدت زمان در پرونده‌هایشان به عنوان زمان حبس ثبت نشده است. تحملش وقتی سخت‌تر می‌شود که ۲۰ ماه و حتی بیشتر در سلول‌های انفرادی باشی و بعد از انتقال به زندان بگویند حتی یک روز از دوران انفرادی به عنوان حبس برایت ثبت نشده است. زندانیانی که بعد از گذشت چند سال در زندان اگر مدت زمان انفرادیشان به حساب آید یا در حال حاضر باید آزاد شده باشند و یا تا چند ماه آینده حکم آزادیشان را بگیرند اما به دلیل عدم احتساب این مدت زمان باید چیزی حدود ۲۰ تا ۲۴ ماه و گاه‌ها بیشتر از مدت زمان محکومیتشان زندان را تحمل کنند.
اگر چه زندانیان بسیاری دارای این وضعیت هستند اما در گزارش اول انفرادی تنها به ۸ تن از این زندانیان اشاره کرده‌ایم. تمامی افراد نامبرده هم اکنون در زندان هستند و مدت زمان انفرادی در پرونده هیچ کدام به عنوان مدت زمان حبس منظور نشده است.
فرید آزموده ۲۰ ماه انفرادی در دادسرا، سلول ۲ در ۱.۵ متر
بهزاد ترحمی ۱۶ ماه انفرادی در دادسرا، سلول ۶ در ۸ متر
علیرضا فرهانی ۲۴ماه انفرادی در دادسرا، سلول ۶ در ۸ متر
حجت حاتمی ۲۴ ماه انفرادی در دادسرا، سلول ۶ در ۸ متر
ایرج حاتمی ۲۴ ماه انفرادی در دادسرا، سلول۶ در ۸ متر
رضا کاهه ۱۷ماه انفرادی در دادسرای، سلول ۶ در ۸ متر
علیرضا ناصری ۴ ماه انفرادی در دادسرا، سلول ۶ در ۸ متر
اسد محمدی ۲۳ ماه انفرادی در دادسرا، سلول ۶ در ۸ متر
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
telegram.me/NoToPrisonNoToExecution
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر