ما هنوز بوی انسانیت را از آنسوی دیوارهای اوین می شنویم و همچنان برای رهایی خواهران و برادران اسیرمان از هیچ چیز فرو گذار نخواهیم بود.
متن کامل دلنوشته:
به نام انسان که خویشاوند تمام خدایان است
به یاد دوستان دربندمان که تجلی تمام عشق اند
هنوز آفتاب نخستین روز آزادیمان غروب نکرده بود که شادی رهایی از اسارت به دلتنگی برادرانمان بدل شد. ما در میان دیوارهای
انزوا گوهری داشتیم که جای خالی ان در میان حجمه پرزرق و برق شهر بشدت پیدا بود، در آن منزل هراس آلود که باعث شده بود عزیزترین آشنایان دست از ما بردارند، مردانی دست به دست ما دادند که رفیق روزهای بیقراری و هم داستان شب های بی کسی مان شدند. حالا ما اینجا ، این سوی سیم های خاردار دلتنگی و ایشان انجا، آنسوی دیوار همبستگی، در آرزوی روزهای آزاد هستیم تا دوباره چشم در چشم دوستانمان، از برابری و برادری شعر بخوانیم. ما این گوشه نشستیم و روز محبت را بهانه کردیم و این چند سطر و تصویر را شاهد آورده ایم که : ما هنوز بوی انسانیت را از آنسوی دیوارهای اوین می شنویم و همچنان برای رهایی خواهران و برادران اسیرمان از هیچ چیز فرو گذار نخواهیم بود. ما در سالروز محبت ، به یارانمان یادآور میشویم که اگر در این مسیر عزیزانمان دست از ما کشیدند، شما چنان دست بر دل های ما کشیدید که قوت قدم هایمان در مسیر آزادی، تا سالها تضمین شد.
به یاد تمام زندانیان سیاسی، روز بزرگداشت محبت.
ئاسو رستمی ... پوریا ابراهیمی
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
telegram.me/NoToPrisonNoToExecution
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر