زندانی سیاسی تبعیدی، ارژنگ داوودی، در زندان مرکزی زاهدان، بیش از ۱۶ روز است که در بی خبری مطلق و سکوت رسانه ای در اعتصاب غذا به سر می‌برد.
به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام این زندانی سالخورده و بیمار در اعتراض به یک سال حبس در قرنطینه و در محیطی آلوده و غیربهداشتی و محروم از کلیه امکانات، دست به اعتصاب غذا زده است.
آقای ارژنگ داوودی به طور غیرقانونی در قرنطینه زندان مرکزی زاهدان در تبعید به سر می برد در حالیکه حکم تبعید وی مربوط به زندان زابل بوده است. زندان مرکزی زاهدان به کشتارگاه معروف است و توسط فردی به نام محمد خسروی، اداره می شود.
ارژنگ داوودی در قرنطینه زندان مرکزی زاهدان به صورت تنبیهی محبوس است. او که مبتلا به دیابت و مشکلات قلبی است، در یک سلول کثیف و بدون نور و هوا به صورت قرنطینه و جدا از زندانیان دیگر نگهداری می شود و در این سلول دچار بیماری پوستی شده است. وی در زندان مرکزی زاهدان توسط محمد خسروی و معاونش غلامرضا قدیر از بلندی به پایین پرتاب شد و دو پایش شکست. به طوری که دیگر تا آخر عمر نمی تواند راه برود.
آقای داوودی در اسفند ماه سال ۹۶ در اعتراض به شرایطی که در آن زندانی است، تحت عنوان «برای کمی هوا و برای کمی آفتاب» دست به یک اعتصاب غذای طولانی زد. در سال جاری مسئولان زندان مرکزی زاهدان عموی ۷۸ ساله او به نام یادگار داوودی و پسرانش را که پیگیر وضعیتش شده بودند دستگیر، تهدید و ۲ ماه بازداشت کردند و سرانجام با اخاذی میزان زیادی پول، آزادشان کردند.
مهندس ارژنگ داوودی از قدیمی ترین زندانیان سیاسی ایران است. او فارغ التحصیل دانشگاه تگزاس از دو رشته مهندسی مکانیک و مدیریت صنعتی است و از سال ۱۳۸۲ ، مدت ۱۵ سال در زندانهای اوین، اهواز، بندرعباس، رجایی شهر، زابل و زاهدان در سخت ترین شرایط بوده و شکنجه های بسیار تحمل کرده است.
ایزوله کردن این زندانی سیاسی سالخورده بدون درمان، برخورداری از هوای سالم و آفتاب و امکانات اولیه و ضروری، یکی از جنایات اعمال شده توسط مسئولان قضایی ایران است.
اخبار ما را در سایت جوانه ها
و کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام دنبال کنید
#زندانی_سیاسی #چهل_سال_ديکتاتوري #چهل_سال_شکنجه #ارژنگ_داوودی #اعتصاب_غذا
درود بر ارژنگ داوودی
پاسخحذفارژنگ داوودی نه یک نفر که یک لشکر است او یک نمونه واسوه مقاومت است وی صبور,بردبار,ومقاوم وبسیار اندیشمند است خوب میشد اگر کمپین حمایت از زندانیان سیاسی راه اندازی وحمایت جوامع سیاسی و بین المللی را خواستار میشدیم انها به گردن همه ما حق دارند و کمترین بی توجهی به انها بی انصافی وبی عدالتی نسبت به حق طلبی وازادی خواهی انهاست همه با هم صدای انها باشیم
پاسخحذف