زندان قرچك ورامين ، جايي كه حرمت انساني را به يغما برده اند...

زنـــدگی را به جلو میبرم سکوت را به فراموشی میکشم

بيش از  ۲۰۰۰ زن زندانی در سوله مرغداری در بدترين شكل ممكن به بند اسارت كشيده شده اند.

از اوایل سال ۹۰ نام زندان قرچک (زندان شهر ری)، به عنوان زندان زنان در رسانه‌ها مطرح شد.

اين زندان به مثابه يك تبعيد گاه وحشتناك براي زناني است كه بعضا بخاطر ابراز نظر و ايستادگي بر سر عقايد به آنجا تبعيد شده اند. شكنجه ي روحي شاخص اسارت زنان در اين محل است و این زندان به عاملی برای تهدید و سرکوب اعتراضات زنان زندانی سیاسی تبدیل شد و چيزي شبيه كهريزك شده است.

البته ايستادگي چنين زناني حتي در اين تبعيدگاه موحش همچنان باقي است و آخرين نمونه ي آن آتنا فرقدانی بود كه با اعتصاب غذاي خشك بالاخره حصار زندان قرچك را شكست و مجبور شدند كه او را از آن زندان بيرون بياورند.  .

حال ديگر همه زندانيان در يافته اند كه تنها راه پيروزي در مقابل دژخيم حتي در بند و اسارت ايستادگي و مقاومت است و اين مقاومت گاه با درد جانكاه اعتصاب غذا همراه بوده است و البته در نقطه اي اين تنها حربه عليه دژخيم بوده و هست.

كارگزاران نظام به دليل اعتراضات زندانيان و خانواده هاي آنها و افشاگري هايي كه بر عليه اين زندان شده است،  بارها به دروغ گفته اند كه به وضعيت اين زندان  رسيدگي خواهند كرد ولي واقعيت اين است كه هيچ تغييري در اين رابطه ايجاد نشده است و البته نميخواهند كاري هم براي بهبود وضعيت اين زندان انجام دهند چرا كه اين خود شكنجه اي رواني بر عليه زندانياني است كه حتي در زندان نيز از استقامت و مقاومت دست بر نداشته اند.

بطور نمونه انتقال غير قانوني انتقال حکیمه شکری از اوین به قرچک، در حالی که در حکم دادگاه وی تبعید درج نشده است، یکی از آخرین نمونه هاست. .

حکیمه شکری، از زندانیان سیاسی و از  مادران پارک لاله، آذر ماه سال ۱۳۸۹ به همراه شماری دیگر از افرادی که برای شرکت در مراسم بزرگداشت امیرارشد تاجمیر یکی از شهدای حوادث بعد از انتخابات در بهشت زهرا حضور یافته بودند، بازداشت و به بازداشتگاه شهر ری منتقل شد. او سپس به بند ۲۰۹ اوین منتقل و بعد از سه ماه به قید وثیقه آزاد شد. شکری در دادگاهی به ریاست قاضی مقیسه به اتهام اقدام علیه امنیت ملی و تبلیغ علیه نظام به سه سال حبس محکوم شد که آبان سال ۹۱ برای اجرای حکم، خود را به زندان اوین معرفی کرد و از آن زمان در زندان اوین به سر می‌برد تا آنکه ناگهان به زندان قرچک منتقل شد.

پیش از حکیمه شکری، غنچه قوامی نیز مدتی از بند دو الف زندان اون به زندان قرچک ورامین منتقل شده بود. آتنا فرقدانی نیز از دادگاه راهی همین زندان شد و  بعد از اعتصاب غذا به عنوان اعتراض به آوردن او به اين زندان  ، كارگزاران رژيم مجبور به عقب نشيني شده و او را به اوين بازگرداندند. .

همچنين نگار حایری نیز زندانی امنیتی و سیاسی دیگري بود كه دوران محکومیت خود را در این زندان سپری كرد و ، پیش از این نیز صدیقه مرادی و کبری بنازاده  و شبنم مدد زاده ، زندانيان مقاومي بودند كه به عنوان تنبيهي آنها را به اين زندان غير انساني فرستاده بودند.

به گفته شاهدان و زندانیان حاضر در زندان قرچک، این زندان از کمترین امکانات بهداشتی و رفاهی برخوردار است. اعتراض به شرایط نگهداری زنان زندانی به محسنی اژه‌ای و نمایندگان مجلس هم کشیده شد و آنان را در موضع انکار قرار داد و حتی از شرایط خوب این زندان زنانه تعریف و تمجید کردند. آنان در حالی از شرایط مناسب و حتی عالی زندان زنان سخن می‌گفتند که اخبار حکایت از فاجعه‌ای اسفناک داشت. بطوري كه همه زندانيان دچار ناراحتي چشم و عفونت هاي پوستي و زنان شده بودند . .

زندان قرچک ورامین متشکل از چند سوله مرغداری با آب و هوای بسیار نامناسب و غیرقابل تحمل است. این زندان در حقیقت سالنی بزرگ است با سقفی بلند که فاقد سلول است و در آن دو هزار زن بدون کمترین امکان بهداشتی در سرما و گرما زندگی می‌کنند. آب اين زندان كه براي آشاميدن از آن استفاده ميشود به قدري كثيف و غير بهداشتي است كه حتي براي حمام و شستشو هم زندانيان دچار مشكل هستند. آب به قدري تلخ و شور است كه خوردن آن خود يك شكنجه است. .

در این زندان جرایم تفکیک شده نیست و زندانیان از کمترین امکانات رفاهی و بهداشتی برخوردارند. زندانیان قرچک ورامین از آب گرم محروم هستند.

در اين زندان حتي روزنامه هم در اختيار زندانیان، به خصوص چند زندانی سیاسی، گذاشته نمی‌شود.

عدم وجود سرویس‌های بهداشتی به میزان کافی، تراکم زندانیان، ضرب و شتم آنان توسط مامورین مرد، حتی عدم وجود وسایل بهداشتی زنانه و آب و هوای بسیار بد این منطقه و غیره جزو مسائلي است كه زندان زنداني بطور خاص زندانيان سياسي با آن مواجه هستند.

 با نزديك شدن روز جهاني زن لازم ميدانيم كه به فعالين حقوق بشر يكبار ديگر وضعيت اين زندان را گوشزد كرده و از همه دوستان بخواهيم در هر كجا كه هستند ، در اعتراض به بستن اين زندان مخوف تلاش و اعتراض كنند و فرياد اين زنان زنداني را حال چه سياسي و چه غير سياسي به گوش جهانيان برسانيم.