طی 8 سال گذشته در صحنه ایران هرگاه اقشار مختلف خواهان مطالبات اولیه معیشتی و صنفی خود بودند؛ به چوب اینکه تحریم است و سکوت کنید؛ صدایشان خفه شد و هیچ مسئولی پاسخگو نبود.
عده ای نیز تنها به این دلیل که بازتاب دهنده این مطالبات برحق صنفی و معیشتی بودند روانه زندانها شدند تا صدایی درنیاید و کسی حرفی برخلاف خواسته آقایان حاکم نزند.
در همین سالها با خبرهای ضدونقیض و بی نتیجه چپاول ها و غارت های میلیاردی اقازاده ها و بانک ها و روسا و ... روبرو بودیم که تنها بخشی از خبرهای آن به اطلاع عموم مردم رسید اما هیچوقت نتیجه نهایی بررسی ها به پیشگاه ملت عرضه نشد و در سکوت خبری باقی گذاشته شد.
حالا پس از این همه سروصدا که سران نظام جمهوری اسلامی بر سر مذاکرات و نتیجه آن به راه انداخته اند؛باید منتظر بود که بازتاب آن در جامعه چه خواهد شد.
نظام ولایت فقیه که پروژه هسته ای با هزینه های میلیاردی از جیب ملت ایران تاکنون ادامه داده است حالا شادمانی می کند که مذاکراتش برای توقف هسته ای به نتیجه رسیده است. پس علت این همه ایستادن و اصرار بر خط سرخ هسته ای برای چه بود؟ چرا اگر مذاکره قابل انجام و نتیجه بود زودتر اقدام نکردید؟
چرا هر کس که صدای مخالفی داشت به زندان انداختید؟
حالا انتظار عمومی بر این است که بلافاصله پس از این توافق؛ موضوع حقوق بشر و بخصوص آزادی کلیه زندانیان سیاسی در دستور کار مجامع حقوق بشری قرار بگیرد و از این نظام بخواهند تا زندانیان سیاسی را بطور کامل آزاد کنند.
پس برای این امر مهم گام برداریم و بدون خستگی برای نتیجه آن تلاش کنیم.
مریم هاشمی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر