#ایران - دلنوشته مادر شهید مصطفی کریم بیگی به نرگس محمدی: من هم از دیدن فرزندم محروم هستمبرای نرگس محمدی ِ عزیزم
نرگس جان سلام به تو و هم بندانت که مادران قهرمان این سرزمین هستید . یک دنیا عشق نثارتان و به تک تک شما عزیزان افتخار می کنم و دستانتان را می بوسم .
غمت را درک می کنم نازنینم و میدانم که دوری از فرزند و ندیدن آن ، چه درد بزرگی است من درک می کنم زیرا شش سال است که محروم هستم از دیدن جوان برومندم ، 26 سال مثل نهالی کوچک پرورشش دادم و خواستم به ثمرش برسانم که تیر ظلمی به پیشانیش خورد و برای همیشه من را از دیدنش محروم کرد . این بار ظلم ،قلب تو را نشانه گرفته تا از دوری ِ فرزندانت آتش بگیرد ، اما دوام بیاور که رو سیاهی ِ این روزها هم ب
ه سیاه دلان خواهد رسید ،کاش از دستم کاری بر می آمد ، کاش می توانستم ، کاش دستان قوی داشتم و درهای زندان را از هم می دریدم و آزادتان می کردم و در آغوش فرزندانتان ماواء می دادم . نرگسم از نامه ات قلبم مالامال از غم شد و ساعتها در تنهایی اشک ریختم . امیدوارم روزی درهای زندان باز شود و جای خالی هیچ کسی قاب عکسش نباشد ، شاید آن روز ، شاید لبخندِ شما ، مرهمی بر دل زخم خورده من باشد . شاید ....
#ایران #تهران #اوین #رجایی_شهر #گوهردشت #معلمان #كارگران #پرستاران #دانشجویان #زنان #جوانان #زندانيان #دانشگاه #دانشجو #زندان #حقوق_بشر #اعدام #اعتراض #قيام
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر