مادر امید علی شناس: کجای دنیا، نتیجه مبارزه با فقر و تبعیض، زندان است؟

#ایران - مادر امید علی شناس: کجای دنیا، نتیجه مبارزه با فقر و تبعیض، زندان است؟

زیر باران شدید تهران، از زندان «اوین» تا هتل «پارسیان» که محل اقامت وزیر امور خارجه  آلمان و هیات همراه او است، با در دست گرفتن شعارها و عکس بستگان خود راهپیمایی کردند. ماموران امنیتی مانع از ورود آن‌ها به هتل پارسیان می‌شوند اما «سیمین عیوض زاده» مادر «امید علی‌شناس» و «محمد ملکی» فعال سیاسی خودشان را به هتل پارسیان می‌رسانند.سیمین عیوض زاده می‌گوید: «دل‎مان می‌خواست هیات آلمانی وضعیت حقوق بشر ایران را ببیند و صدای ما را بشنود. صدای ما که به گوش مسوولان خودمان نمی‌رسد، این جا هم موفق به ملاقات آلمانی‌ها نشدیم و برایشان نامه نوشتیم.»خانواده‌های زندانیان سیاسی وفعالان مدنی هر شنبه مقابل زندان اوین تجمع سکوت برگزار می‌کنند و این شنبه از زندان اوین راهی هتل پارسیان شدند.سیمین عیوض زاده به «ایران‎وایر» می‌گوید: «ما به مسوولان زیادی نامه نوشتیم؛ از آقای روحانی که به امید وعده‌های حقوق بشری‌ به ایشان رای دادیم تا مسوولان قوه قضاییه. اما تغییری در وضعیت زندانیان امنیتی ایجاد نشده است.»امید علی شناس یکی از فعالان حقوق کودکان است. او شهریور ماه  سال گذشته توسط نیروهای امنیتی در منزل‌شان دستگیر شد و اردیبهشت ماه حکم دادگاه بدوی او را قاضی «مقیسه» صادر کرد؛ 10 سال زندان.امید متهم به «اجتماع و تبانی برای ارتکاب جرم»، «تبلیغ علیه نظام»، «توهین به رهبری» و نگه‌داری تجهیزات ماهواره‌ای متهم شده است. مادرش می‌گوید:«منظورشان ریسیور و وسایل ماهواره‌ای منزل‎مان بود.»  او برای این اتهام به پنج میلیون ریال جریمه نقدی محکوم شده است. «نگه‌داری ۷۰۰ فیلم مبتذل» هم از دیگر اتهامات امید است؛ فیلم‌هایی که به گفته مادرش، همه از سینمای جهان بوده است. او را  برای این اتهام، به پرداخت هفت میلیون ریال جریمه نقدی محکوم کرده اند: «فیلم‌های هالیوودی را به عنوان فیلم مبتذل در نظر گرفته‌اند. وقتی برای بازداشت امید به منزل ما آمدند، کامپیوتر، لپ تاپ، موبایل و وسایل شخصی او را با خودشان بردند و خیلی از اتهام‌ها، مربوط به کنکاش در آن وسایل است؛ مثلا امید فیلم مستند "شمعی روشن کن" را در کامپیوترش داشته. حالا در دادنامه نوشته‌اند "انتشار فیلم شمعی روشن کن در دفاع از بهاییت و محرومیت آن‌ها از تحصیلات دانشگاهی". این را به عنوان یکی از جرایمی که مصداق تبلیغ علیه نظام است، در نظر گرفته‌اند.»شرکت در اجتماع مقابل سازمان ملل در اعتراض به کشتار کوبانی، شرکت در مراسم یادبود کشته شدگان 88، شرکت در مراسم یادبود اعدامیان سال 67 و شرکت در مراسم «مصطفی کریم بیگی» که با سخنرانی «نرگس محمدی» و «نسرین ستوده» همراه بوده، از مواردی است که در دادنامه به عنوان جرم برای امید علی‌شناس در نظر گرفته شده است.  کریم بیگی یکی از کشته شدگان در اعتراضات عاشورای سال ۱۳۸۸ به انتخابات ریاست جمهوری بود.خانواده و وکیل این فعال مدنی تقاضای تجدید نظر کرده‌اند اما با گذشت پنج ماه از حکم بدوی، هنوز پرونده در دادگاه تجدید نظر رسیدگی نشده است.سیمین عیوض زاده می‌گوید: «شعبه دادگاه تجدید نظر مشخص شده؛ شعبه 36 که زیر نظر آقای "زرگر" است. اما هنوز درباره تاریخ دادگاه چیزی به ما اعلام نشده است.»مادر امید می گوید پسرش از زمان دستگیری تا کنون در بازداشت موقت به سر می‌برد: «الان بیش تر از یک‌سال است که پسر من در بازداشت موقت است در حالی که او هنوز حکم قطعی ندارد و بازجویی‌هایش هم تمام شده است. طبق قانون، او باید به قید وثیقه آزاد می‌شد اما به صورت غیرقانونی او را در بازداشت موقت نگه داشتند.»خانواده علی‌شناس بارها برای گذاشتن وثیقه به دادسرا مراجعه کرده‌اند اما هر بار به بهانه‌ای از پذیرفتن وثیقه آن‌ها امتناع شده است.امید هم اکنون در بند 8 زندان اوین به سر می‌برد. این بند به عنوان یکی از بدترین بندهای زندان اوین شناخته می‌شود. مادرش می‌گوید: «نگه‎داری امید در بند 8 هم یکی دیگر از کارهای غیر قانونی است. زندانیان امنیتی را در این بند کنار جرایم دیگر نگه می‌دارند. بنابراین، باید قانون آن بند را که برای جرایم عادی در نظر گرفته شده، رعایت کنند.»او با اشاره به این‌که شش ماه است ملاقات حضوری نداشته، می‌گوید: «این‌ها می‌گویند امید باید با لباس زندان به ملاقات حضوری بیاید در حالی‌که او ابدا زیر بار این موضوع نمی‌رود چون طبق آیین نامه سازمان زندان‌ها، زندانیان امنیتی مجبور به استفاده از لباس زندان نیستند. اما آن‌ها قبول نمی کنند که امید با لباس‌های خودش به ملاقات بیاید و امید هم در اعتراض به این موضوع، ملاقات حضوری نمی‌گیرد.»امید علی‌شناس چند ماهی در اعتراض به همین موضوع از حاضر شدن در ملاقات‌های کابینی هم خودداری کرد: «الان چند ماهی است که به ملاقات کابینی می‌آید چون در آن جا با لباس خودش می‌آید.»او هر بار در ملاقات‌های کابینی و تلفن‌هایش به منزل از وضعیت بند 8 گلایه می‌کند؛ بندی که وضعیت بهداشتی درستی نداردسیمین عیوض زاده می‌گوید: «پسر من به "بچه‌های کار" خدمت می‌کرد. حقش زندان نبود. او برای زندگی بهتر مردم تلاش می‌کرد. نتیجه این همه تلاش‌ برای مردم برای مبارزه با فقر و تبعیض در کجای دنیا زندان است؟»امید علی‌شناس 32 سال دارد. او مهندس عمران است اما یکی از مهم ترین دغدغه‌هایش در طول زندگی، حقوق برابر و زندگی آرام برای کودکان بوده است؛ از کودکان کار تا کودکان غزه و کوبانی. حالا دغدغه اصلی مادر خودش، حقوق همه زندانیان است؛ از زندانی‌های امنیتی تا زندانی‌های بی ملاقاتی.
(به نقل از سايت ايران واير)

#ایران #تهران #اوین #رجایی_شهر #گوهردشت #معلمان #كارگران #پرستاران #دانشجویان #زنان #جوانان #زندانيان #دانشگاه #دانشجو #زندان #حقوق_بشر #اعدام #اعتراض #قيام