در 28 فروردین سال 1314پیش ازهجرت-۱۷آوریل سال ۶۹۳ پیش از میلاد شوش به دست آشوربانیپال ویران شد
شهر شوش از قرنها قبل یکی از مراکز مادها و اقوام ایرانی بود.
آشوربانیپال نیروهایش را در سنگدلی و ددمنشی نسبت بهشکستخوردگان تشویق میکرد. او بر این پندار بود که ”هرچه قساوت و بیرحمی بیشتری علیه مغلوبشدگان بهکار برند، از خدایانشان پاداش ویژهترخواهند گرفت”.
در کتیبهیی که از آشوربانیپال بهجا مانده نوشته است:
من آرامگاه نخستین و آخرین پادشاهانی را که از آشور و عشتر، خدایان من نترسیده و پدرانم را بهستوه آورده بودند ویران و با خاک یکسان کردم و آنها را در معرض خورشید قرار دادم. استخوانهایشان را بهآشور بردم. مردگانشان را دچار عذاب ساختم. آنان را از پیشکشی غذا و شراب بهخدایان محروم نمودم. در مدت یکماه و سیوپنج روز سفر ، کشور عیلام را به کلی ویران کردم و بر رویشان نمک و سهیلو ( نوعی گیاه خاردار ) پاشیدم. خاک شوش ، مدکتد ، هلته مش و دیگر شهرهایشان را به توبره کشیدم و به آشور بردم ..... سر و صدای مردم ، صدای پای گاوان و گوسفندان و فریادهای خوشحالی را از کشتزارهایشان دور ساختم. دستور دادم گورخر و غزال و انواع حیوانات وحشی و جانوران صحرایی را به میانشان رها کنند تا در آنجا مثل خانه خودشان زندگی کنند.
آشوربانیپال بدلیل ستمگریهای فراوانی که کرد موجب شد تا ایرانیان جنبشهایی علیه او بپاسازند. پس از مرگ او در سال ۶۶۲ پیش از میلاد قدرت مطلقه او نیز بهپایان رسید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر