طی سال ۲۰۱۸ در مجموع بیش از ۱۲۹ نفر به طور عمد و طراحی شده توسط نیروهای امنیتی به طور خودسرانه به قتل رسیدند و ۱۹۷ نفر نیز مجروح شدند که ممکن است در مرحله بعدی جانشان را از دست داده باشند اما در آمار ما لحاظ نشده است.
این قتل های خودسرانه شامل سه دسته اصلی می شدند:
یکم-کولبران و کاسبان در غرب کشور
دوم-کسبه و مرز نشینان شرق کشور
سوم-سایر نقاط کشور
۱-کولبران و کسبه غرب کشور:
کولبران، محرومانی هستند که برای کسب معیشت و با پذیرش خطرات، از این سوی مرز بار سنگین را به دوش می کشند تا به کشور عراق برسانند. کسبه کسانی هستند که همین بار را با استفاده از اسب یا قاطر حمل می کنند.
آمارها نشان می دهد که طی ۱۱ ماه در سال ۲۰۱۸ بیش از ۵۶ نفر از کولبران و کسبه غرب کشور توسط نیروی سرکوبگر کشته شدند که به تنهایی بیش از نیمی از کشته شدگان ناشی از قتلهای خودسرانه را تشکیل می‌دهند.
۲-کسبه و مرزنشینان شرق کشور:
در استان سیستان و بلوچستان و هرمزگان و نواحی شرقی کشور فقر و تبعیض بیداد می کند. بی آبی و خشکسالی در کنار بیکاری و فقر چهره پر غرور مردان و زنان بلوچ را مکدر کرده است. این مردم برای امرار معاش در زمینها و نخلستانهای خشک شده از بی آبی و خشکسالی که ناشی از تبعیض و غارت اموال عمومی توسط حاکمان است چاره یی جز فروش سوخت در آن سوی مرز ندارند. اما نیروهای امینی در کمین این مردم خونگرم و زحمت کش نشسته اند. آنان بی رحمانه به ماشین هایی که چند گالن سوخت را برای فروش می برند شلیک می کنند و سرنشینان خودرو را که نان آور خانواده اند به قتل می رسانند. آمارهایی که در اینجا می‌آوریم. مربوط به این بخش از کشتار حاکمان ضدمردم است:
طی سال ۲۰۱۸ حداقل ۲۳ نفر از مرزنشیان و کسبه توسط نیروی انتظامی کشته شدند و۳۳ نفر هم در اثر شلیک ها یا تعقیب و گریزها مجروح شدند. در بین کشته شدگان این حملات یک دختر بچه بی گناه سه ساله و ۴تن از پناهندگان آواره از افغانستان نیز به چشم می خورند.
۳-کشتار در دیگر نقاط کشور:
دو نقطه بر شمرده شده بالا تنها نقاط کشتار شهروندان بی گناه توسط نیروهای سرکوبگر نبود بلکه در این سال به طور خاص این کشتار به سراسر ایران گسترش یافت. بخصوص با شروع و گسترش ناآرامی ها و تظاهرات سراسری از ۷ دیماه ۹۶، ابعاد این کشتار و وحشیگری به صورت چشمگیری گسترش یافت. تنها در ماه ژانویه بیش از ۱۹ نفر طی ناآرامی ها و تظاهرات و نزدیک به ۱۲ نفر در زیر شکنجه در زندانها کشته شدند. ابعاد خشونت نیروهای امنیتی به حدی بود که هرگز حاضر نشدند رسما مسئولیت این قتلها را در زندان یا در خیابان بپذیرند. این خشونت در ماههای بعد نیز ادامه یافت طوری که در ماه می، تنها درشهر کازون ۴ نفر کشته و بیش از ۴۷ نفر مجروح شدند.
یافته های آماری نشان می دهدکه طی سال ۲۰۱۸ نزدیک به ۵۰نفر در دیگر نقاط کشور توسط نیروهای امنیتی کشته و به همین تعداد مجروح و معلول شدند. نمودار این کشتارها نشان می دهد که عموما این کشتارها با موقعیت مکانی و زمانی بحرانها و خیزشهای مناطق مختلف ارتباط مستقیم داشت.
#زندانیان_سیاسی
#نه_به_اعدام
#حقوق_بشر
اخبار ما را در سایت جوانه ها
و کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر