در سال ۲۰۱۸ میلادی مأموران وزرات اطلاعات و اطلاعات سپاه و نیروی سرکوبگر انتظامی با آگاهی از نفرت عمومی عمیق مردم نسبت به آنها و در هراس از گسترش قیام عمومی مردم تلاش کردند در روشهای سرکوبشان تغییراتی اعمال کنند. ما تلاش می کنیم در این قسمت به طور مختصر این روشها را برشماریم:
۱-حمله و هجوم شبانه و بازداشت های گسترده در منزل یا محل کار
-در جریان اعتراضات گسترده دیماه ۹۶نیروهای سرکوبگر جز در نقاطی که مجبور به حمله و هجوم و شلیک به سوی مردم می شدند، تلاش می کردند که بازداشت ها را در خیابانها و در نقطه رویارویی جمعیت با نیروهای سرکوبگر انجام ندهند بلکه از بین ۶ تا ۸ هزار نفری که در جریان اعتراضات بازداشت شدند عمدتا در حمله و هجوم های شبانه به خانه هایشان بازداشت شدند.
-در جریان اعتراض کشاورزان اصفهان در ۲۵ فروردین۹۷ نیز نیروهای امنیتی با بازداشت شبانه کشاورزان تلاش کردند که رعب و وحشت ایجاد کنند.
-در جریان حمله به رژه نیروهای مسلح در اهواز و بازداشت های گسترده متعاقب آن نیز از همین روش استفاده شد. بیش از ۷۰۰ نفر از مردم و فعالین عرب در هجومهای شبانه به منازلشان بازداشت شدند و تا مدتها خانواده‌هایشان از آنها بی خبر بودند و هنوز هم عده‌ای بی خبرند.
-در جریان رویارویی با اعتراضات کارگران گروه ملی فولاد اهواز نیز نیروهای امنیتی در دو شب متوالی و در حالی که کارگران در حال استراحت بودند به آنها هجوم برده و بیش از ۴۰ نفر از آنان را بازداشت کردند. در حالی که این کارگران به مدت ۴ هفته در خیابان بودند وتظاهرات می کردند اما نیروهای امنیتی جرات حمله و بازداشت آنان را نداشتند.
-مشابه همین روشها در سرکوب دراویش، کامیونداران، معلمان و فرهنگیان و بازداشت دانشجویان در جریان اعتراضات سراسری و اعتصابها نیز تکرار شده است.
۲-قتل در زندان تحت عنوان خودکشی
در سال ۲۰۱۸ حداقل ۲۴ نفر که اکثر آنها را زندانیان سیاسی تشکیل می‌دادند در زندانها و عموما زیر شکنجه و یا روشهای مشکوک به قتل رسیدند و کارگزاران حکومتی با بی شرمی آن را خودکشی نامیدند. موج اصلی این قتل ها در ماه ژانویه بود که حداقل ۱۲ زندانی سیاسی دستگیر شده در تظاهرات ضدحکومتی به طرز مرموزی در زندانها کشته شدند و حکومت در پاسخ به ابراز خشم عمومی نسبت به این جنایت تلاش کرد آن را خودکشی جلوه بدهد.
در زندان اراک پس از افشای قتل یک جوان بازداشت شده به نام وحید حیدری توسط یکی از وکلا و فعالین حقوق بشر، آّن وکیل و همکارانش تحت تعقیب قرار گرفته و بعدا زندانی شدند. سناریوی مشابه آن در زندانهای دیگر نیز تکرار شده است.
۳-پرونده سازی مجدد برای محکومان و زندانیان
روش دیگر، استفاده از پرونده سازی مجدد برای فعالین و یا زندانیان برای زمین گیر کردن آنهاست. دادگاهها و سیستم اطلاعات با رصد فضای مجازی وح قیقی تلاش دارد برای هر حرکت اجتماعی جدی، برای هر فعالیت تبلیغی و نسبت به هر اعتراضی پاسخی در آستین داشته باشد. ابتدا با احضار و اخطار و تهدید تلفنی، تلاش می‌کند جو را چنان امنیتی کند تا آن معترض و فعال اجتماعی را از میدان بدر کند وگرنه دستگاه قضایی دست بکار می شود و به پرونده سازی مجعول برای این فعالین یا زندانیان و بازداشت شدگان دست می زند.
-پرونده سازی برای وکیل دادگستری آقای محمد نجفی و همکارانش در اراک طوری که این وکیل همزمان در چندین پرونده درگیر است.
-پرونده سازی برای معلمان و فعالینی مثل محمد حبیبی و نسرین ستوده
-زندانی سیاسی محمدعلی منصوری به بهانه «فعالیت‌هایی که در داخل زندان داشته» در پرونده جدیدی به اتهام «اجتماع و تبانی علیه نظام» با مصادیقی نظیر «اقدام به اعتصاب غذا و تحریک زندانیان» به ۵ سال حبس تعزیری جدید محکوم شد.
– برای زندانی سیاسی سهیل عربی پرونده جدیدی در دادگاه تشکیل شده و از طرفی خانواده این زندانی سیاسی برای هر بار ملاقات مجبور به گرفتن مجوز هستند. در ادامه پرونده جدیدی در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران برای وی تشکیل شد. پرونده سازی جدید روی دو موضوع ارتباط با رسانه های خارجی و دادن بیانیه به خارج از زندان و خط دادن به مردم برای تظاهرات و اعتراض (دی ۹۶) صورت می گیرد.
– پس از انتقال ناگهانی زندانی سیاسی صابر ملک رئیسی از زندان مرکزی اردبیل، رئیس حفاظت اطلاعات کل اردبیل محمد مختاری، مدیر داخلی زندان بهرام نوروزی و حفاظت اطلاعات زندان پرویز صورآذر به بند ۷ زندانیان سیاسی رفته و زندانیان سیاسی را تهدید به پرونده سازی کردند.
-پرونده سازی برای زندانی سیاسی و فعال مدنی آتنا دائمی به اتهام مقاومت در مقابل قانون از طریق اعتصاب غذا!
موارد بر شمرده شده بخش کوچکی از انبوه پرونده سازی هایی است که علیه فعالین و زندانیان صورت گرفته است.
۴-غیرقابل تحمل کردن شرایط زندان
حکومت ایران طی ماههای گذشته تصمیم گرفته است که فشارهای صنفی، معیشتی و زیستی را بر زندانیان به طور عام و زندانیان سیاسی به طور خاص اعمال کند.
غذا و نان زندانیان را به کمتر از نصف کاهش داده است و بسیاری از زندانیانی که امکان مالی ندارند گرسنگی می کشند. دارو و درمان زندانیان را انجام نمی دهند و زندانیان بیمار را برای معالجه به بیمارستان و یا مراکز درمانی اعزام نمی کنند و آنان را در معرض مرگ قرار می دهند، ارزاق فروشگاه زندان را کم و یا قطع کردند و زندانیان برای کمبود مواد غذایی دیگر قادر به تهیه مواد نیستند. در فصل سرما آب گرم برای استحمام وجود ندارد و وسایل گرمایشی در فصل سرما خاموش هستند و زندانیان در معرض انواع بیماریها قرار می گیرند، در بسیاری از زندانها تفکیک جرایم وجود ندارد و زندانیان سیاسی را در کنار مجرمان خطرناک قرار می دهند و از طریق همین زندانیان خطرناک آنان راشکنجه و اذیت و آزار می دهند، بهداشت زندانها به وضع فاجعه باری سقوط کرده است و انواع بیماریهای پوستی و عفونی در زندانها بیداد می کند. تراکم زندانیان در بندها به شدت افزایش یافته است به طوری که در برخی از زندانها چند برابر ظرفیت بند، زندانی در آن جا داده اند طوری که زندانیان جای مناسب برای استراحت ندارند و در راهروها و یا جلوی توالتها و محل رفت و آمد سایرین می‌خوابند.
#زندانیان_سیاسی
#نه_به_اعدام
#حقوق_بشری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر