گزارش مختصری از زندان زابل از سلسله گزارشهایی است که توسط کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام از زندان‌های مختلف ایران تهیه شده است.
شهرستان زابل یکی از شهرستانهای استان سیستان و بلوچستان در جنوب شرقی ایران است. مرکز این شهرستان شهر زابل است. شهرستان زابل دارای اقلیم بیابانی گرم و خشک است.
زندان زابل در حومه شمالی شهر زابل قرار دارد و محل نگهداری زندانیان با جرائم عادی است. این زندان بعنوان تبعیدگاه زندانیان سیاسی نیز مورد استفاده قرار می‌گیرد.
شرایط زیستی در زندان زابل برای زندانیان بسیار سخت است. زندانیان در شرایط خاص آب و هوای آلوده این شهرستان، تنها ۳روز در هفته از آب گرم برخوردار هستند. در این زندان جمعاً ۲۴دوش استحمام برای بیش از ۱۰۰۰ زندانی وجود دارد که تنها ۳ روز در هفته و هر روز ۲ الی ۳ ساعت آب گرم به آنان داده می‌شود. زندانیان در وعده ناهار ۶ الی ۷ قاشق برنج با ۳ قاشق آب خورشت سهمیه دارند. گزارش شده که به هر سه زندانی برای وعده غذایی فقط یک تخم مرغ آب پز داده می‌شود.
زندانیان در اتاقهای کوچک ۱۸ – ۲۳ نفره بصورت متراکم زندانی هستند. در اردیبهشت ۹۶ اخباری مبنی بر حمله حشرات موذی به این زندان داشتیم که بدلیل وضعیت غیربهداشتی و آب و هوای آلوده، زندانیان در شرایط غیربهداشتی اسفناکی قرار داشتند. تمامی وسایل معیشتی آنان از ظروف تا الزامات خواب و استراحت مملو از حشرات موذی است.
مواد مخدر در زندان زابل توسط پرسنل زندان توزیع و خرید و فروش می شود و مصرف مواد مخدر بین زندانیان امری کاملا رایج است. کمترین اعتراض زندانیان با شکنجه همراه است. شکنجه مرسوم در این زندان ضرب و شتم و بستن به ستون به مدت طولانی است.
رئیس کنونی این زندان، فردی به نام محمد نارویی است. رئیس سابق زندان مرتضی پیری خود از شکنجه گران زندانیان بود.
بند به اصطلاح کانون اصلاح و تربیت نوجوانان بند خاص زندانیان کودک مجرم در این زندان است.
زندانیان نوجوان و زیر ۱۸ سال زندان زابل شرایط اسفناکی دارند. در این بند، زندانیان نوجوان نگون‌بختی در حال گذراندن دوران محکومیت خود هستند که جز تاثیرات روحی- روانی منفی چیزی عایدشان نمی‌گردد و به مراتب آنان را دچار درهم‌شکستگی‌های جدی روحی و اخلاقی در سنین نوجوانی می‌نماید.
گزارشهایی مبنی بر شکنجه و ضرب و شتم این نوجوانان زندانیِ باصطلاح تحت آموزش و تربیت! وجود دارد. ضرب و شتم نوجوانان و شکنجه آنان تا حد بیهوشی و با بستن دست و پای آنان به وسط راهرو بند طی ساعتهای طولانی شبانه روز، برای باصطلاح عبرت‌آموزی سایر زندانیان انجام می‌شود.
غلامرضا رضایی رئیس حفاظت؛ یکی از عوامل فشار و شکنجه زندانیان است.در بهمن ۹۶ حداقل ۴ زندانی زیر ۱۸ سال در این بند بر اثر شدت فشار و شکنجه اقدام به خودکشی کردند.
زندان زابل، تبعیدگاهی برای زندانیان سیاسی
از زندانیان تبعیدی به زابل که در زندان این شهر محبوس هستند، میتوان از زندانی سیاسی ارژنگ داوودی نام برد که از سال ۹۵ به این زندان تبعید شد. نمونه‌های دیگری همچون مسلم دهواری و شهاب دهواری، دو زندانی سیاسی بلوچ، عدنان حسن‌پور، دکتر علی ناظری، کوهیار گودرزی، مهران بندی نیز در سالهای اخیر به این زندان تبعید شده‌اند.
اخبار ما را در سایت جوانه ها
و کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام دنبال کنید
#ایران #حقوق_بشر #زندان_زابل #زندانی_سیاسی #تبعیدگاه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر