#ایران -#حقوق_بشر - وضعیت زندانیان تبعید شده به نیکشهر در استان سیستان و بلوچستان
گزارشی که پیش رو دارید ٫به وضعیت زندانیانی که به مناطق محروم و بدآب و هوا تبعید شده اند و مسائل و مشکلات‌آنها پرداخته است.
این گزارش از طریق خانواده های زندانیان سیاسی به دست نه به زندان - نه به اعدام رسیده است.
تبعیدشدگان به شهرستان نیکشهر از مشکلات فراوانی رنج می برند. یکی از مشکلات این تبعیدیان اینست که امکان کار و درآمد وجود ندارد و فرصت شغلی نیست که زندانیان بتوانند امرار معاش کنند. حتی برای نفرات بومی نیز امکان کار نیست چه رسد به زندانی که باید همه چیز را از صفر شروع کند.
تمامی تبعیدیان بیکارند. گرمای شدید هوا این مشکل را تشدید می کند. زیرا این تبعیدیان٫بومی منطقه نیستند و از نظر جسمی تحمل شرایط آب و هوایی را نداشته و با آن منطبق نیستند.
در مواردی هم که در شهرهای دیگر مثل چابهار کاری یافت شود ٫فرد تبعیدی می بایست هر روز دو بار این مسیر را طی کند که همین امر امکان دسترسی به کار را از بین می برد.
به همین دلیل فقر افراد تبعیدی را بشدت تحت فشار قرار می دهد .زندانی تبعیدی مجبور است مخارج اجاره خانه٫خورد و خوراک ٫رفت و آمد و .. را در محلی غیر از محیط زندگی قبلی خود تامین کند. بسیاری از تبعیدیان؛ زندانیانی هستند که پس از سالها حبس در زندانهای مختلف به تبعید فرستاده شده اند و فقر یکی از مشکلات اساسی آنهاست.
در این محیط زندانیان تبعیدی از پزشک و امکانات پزشکی محروم هستند و پزشک متخصص اصلا وجود ندارد و تبعیدیان مجبورند برای درمان بیماریهای خود به شهرستانهای اطراف یعنی زاهدان یا چابهار بروند.
مرخصی هر سه ماه یک بار است که با شرط و شروط می باشد. برای مرخصی استعلاجی٫ مراحلی سخت و پر پیچ توسط ماموران گذاشته شده که در مواقع ضروری برای تبعیدیان مشکل ساز می شود.
زندانی در تبعید بیشتر از دوران زندانی خود تحت مراقبت است. زیرا زندانی داخل بند میتواند الزاما تحت مراقبت زندانبان نباشد ولی در تبعید افراد مجبورند با نیروهای حکومتی بطور مستمر ارتباط داشته باشند و مستمرا مورد سوال و جواب قرار می گیرند.
مشکل بعدی مشکل روحی و روانی تبعیدیان است. در زندان ؛ زندانیان به یکدیگر کمک می کنند تا بتوانند شرایط زندان را تحمل کنند. ولی در تبعید هر زندانی تنها است و از هیچ پشتوانه و کمکی برخوردار نیست.
بسیاری از زندانیانی که تبعید می شون٫ جوان و فاقد تجربه زندگی و حتی مهارتهای شغلی و اجتماعی هستند٫ بنابراین مورد سواستفاده های مالی و ... قرار می گیرند.
این منطقه مهد مواد مخدر کشور است.بعضی از تبعیدشدگان در سنین 17 - 18 سالگی هستند و بسیار جوان و آسیب پذیرند و به زودی معتاد می شوند.
در این منطقه از زندانیان سیاسی تا زندانیان عادی با هر جرمی برای تبعید فرستاده می شوند. اکثر تبعیدیان درارتباط با جرایم عادی و اکثرا بسیار جوان و زیر30 سال هستند.
در این منطقه بیشتر تبعیدیان از استانهای اردبیل٫تبریز٫تهران و مشهد هستند. هر تبعیدگاهی مختص به استانهای مشخصی است.
اگر تبعیدی دست از پا خطا کند همه نوع شکنجه و اذیت و آزار و فشاری بر او اعمال می شود. تشکیل پرونده در دوران تبعید موضوعی است که تبعیدیان با آن تهدید می شوند.
تبعیدیان سیاسی هر ماه می بایست خود را به اطلاعات منطقه معرفی کنند و بازجویی می شوند. در مواردی اطلاعات اقدام به نگهداشتن فرد برای چند شب در زندان می کند و در این دوران شکنجه و بازجویی بر روی زندانی اعمال می شود.
فرد تبعیدی به دلیل اینکه نمی خواهد و می ترسد که پرونده جدیدی برای وی تشکیل شود طبعا از ترس و تهدید٫ فشارها را بیرونی و منعکس نمی کند.
در موارد مشخصی زندانیان بشدت مورد ضرب و شتم و شکنجه قرارگرفته و زندانی شده ولی کسی خبردار نمی شود.
مسئولین اطلاعات تحت این عنوان که هر قسمتی ضوابط خودش را دارد اقدام به اعمال فشار روی تبعیدیان و ضرب و شتم آنها کرده و مشخصا به آنها می گویند ما هر کاری بخواهیم می توانیم با شما بکنیم و دستمان باز است.
تبعیدیان سیاسی زیادی در مناطق مختلف کشور وجود دارند ولی متاسفانه از آنها اطلاع رسانی کمی وجود دارد. همچنین تبعیدیان از دسترسی به رسانه های عمومی و اینترنت محروم هستند.
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر