#ایران - وصیت نامه شهرام پور منصوری از زندان رجایی شهر
سلام به پدر و مادر عزیزم امیدوارم حالتان خوب باشد و دیگر بیشتر از این مشکلی نداشته باشید. پدر و مادر عزیزم همیشه شما را دوست داشتم و در قلبم می باشید و شما بهتر از هر کسی می دانید که من در سن 17 سالگی در یک عمل انجام شده قرار گرفتم که حتی روحم از قضیه خبر نداشت و الان به مدت 17 سال است که در زندان زجر میکشم و جوانی و زندگیم را از دست داده ام و تنها من و خدایم از مصیبت هایی که کشیدم خبر داریم و من با کلی فکر کردن دیگر احساس می کنم هیچ راهی برایم نمانده و بعد از این همه سختی که کشیدم فریادم به هیچ کجا نمی رسد ناچار شدم دست به اعتصاب غذای خشک بزنم و امروز روز پنجم اعتصابم است و تصور می کنم چند مدت دیگر دوام نمی آورم ، امیدوارم به خاطر این همه مشکلاتی که برای شما درست کردم من را حلال بکنید و از تمام دوستان و آشنایان از طرف من حلالیت بطلبید ولی به یاد داشته باشید همیشه شما را دوست دارم و از آسمان شما را می بینم و تنها چیزی که مرا بیشتر زجر می دهد این است که نتوانستم در کنار شما باشم تا حالا که به سن پیری رسیدید عصای دست شما باشم. از دوردست پایتان را می بوسم پدر و مادر عزیزم به خدا دیگر نمی توانم این همه سختی را تحمل بکنم
دوست دار و پسر شما شهرام
از شما تقاضا دارم بعد از من زیاد به خودتان سخت نگیرید
زندان گوهردشت - 1395/3/24
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر