#ایران - حسن صادقی در معرض نابینایی - نامه دادخواهی به شورای حقوق بشر
حسن صادقی زندانی سیاسی زندان رجایی شهر در نامه ای به شورای حقوق بشر سازمان ملل از ظلمی که بر وی رفته سخن میگوید. این زندانی سیاسی در معرض از دست دادن بینایی چشم راست خود است. بینایی چشم وی بر اثر فشارها و ضرب و شتمهای دوران بازجویی از بین رفته و رییس زندان رجایی شهر نیز مانع اعزام وی به بیمارستان می شود .
متن نامه وی به شرح زیر است:
شورای حقوق بشر سازمان ملل
اینجانب حسن صادقی که اکنون زندانی سیاسی زندان گوهر دشت هستم. در سالهای شصت تا شصت و شش در زندان اوین زندانی سیاسی بودم، در سال شصت هنگام بازجویی زیر فشار کتک و ضربات کابل به سرو کف پایم؛ چشم راستم دچار بیماری آب مروارید (کاترکت) شد. در آن زمان کسی به فریاد من نمی رسید تا اینکه در سال شصت و شش از زندان اوین آزاد شدم و خود برای معالجه چشم اقدام کردم، اما دیگر دیر شده بود. با اینحال در بیمارستان رویال تهران (سید خندان) عمل کردم، توسط دکتر جهرمی.
از این قضایا گذشت تا در سال شصت و یک دوباره گرفتار وزارت اطلاعات شدم و در بند دویست و چهل انفرادی در بازجوییها توسط بازجویان وزارت چندین بار از ناحیه سر مورد ضرب و شتم قرار گرفتم، تا اینکه یکبار بیهوش شدم و بعد از این که بهوش آمدم متوجه شدم که چشم راستم پنجاه درصد دید خود را از دست داده است.
زمانی که با قرار وثیقه از زندان بیرون رفتم و به بیمارستان لبافی نژاد که متخصص چشم پزشکی است مراجعه کردم دکترها گفتند چشمت آب سیاه (گلوکوما ) آورده و باید تحت نظر متخصص باشد. اکنون در زندان گوهردشت هستم و نا حق به پانزده سال محکوم شده ام. چندین بار درخواست پزشک کرده ام اما نماینده دادستان رژیم ( حاجی لو) مجوز پزشک یا اعزام به بیمارستان نمیدهد. در حالی که چشم راست من بینائی خود را دارد از دست میدهد. اینها را نوشتم تا تنها یک نمونه از محرومیت از اولیه ترین حقوق (درمان) در زندانهای ایران را گواهی کرده باشم. چون ساختار فاسد این سیستم اصلاح پذیر نیست. و حتی اگر به فرض محال قانونا هم با اعزام من به بیمارستان موافقت شود، رئیس زندان خودسرانه میتواند جلوی آنرا بگیرد. چون از مامورین شنیدم که چنین است.
حسن صادقی زندانی سیاسی
زندان گوهر دشت
رونوشت: پزشکان بدون مرز
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر