#حقوق بشر #ایران -اعدامهای خیابانی نیاز حکومت کنندگان - انزجار حکومت شوندگان 
پویا ارجمندی
هفته گذشته شهرستان سرپل ذهاب دوباره شاهد به دار آويختن دو زنداني در ملاء عام بود، مأموران كشتار آنها را سارق و راهزن مي ناميدند و براي اجراي نمایش خود فراخوان عمومي داده بودند.
گذشته از نوع اتهامي كه حكومت به زنداني وارد مي كند تا اين مجازات ضدانسانی را توجيه كند، نفس كشتن انسان در مقابل انسان‌هاي ديگر يك مجازات انزجارآور است.
زنداني به فرض مجرم و گناهكار بودن؛ در قوانین بین الملی و حقوق بشری داراي حقوقي است كه عزت و شرافت فرد مجرم در آن به رسميت شناخته شده است. اما حاكمان خودكامه ايران كه سال‌هاست، با اين اعدام ها تلاش دارند ضريب امنيت خود را بالا ببرند و جامعه و مردم را با ترس آفريني قفل كنند، حاضر نشده اند حتي اندكي در اين رويه خللي ايجاد كنند.
در حالي كه در دوران كنوني حرفهای دهان پرکنی مانند حقوق شهروندی! دولتيان گوش فلك را كر كرده؛ به گواهي آمار و ارقام نرخ اعدام ها سير صعودي داشته است و به تبع آن اعدام هاي خياباني بي وقفه ادامه داشته است .
اعدام هاي خياباني علاوه بر سبعيت بی مانند خود؛ تأثيرات مخربي بر روح و روان جامعه بر جاي می گذارد که از جمله میتوان به افسردگي و عادي شدن مرگ و كشتار اشاره نمود. به گفته رسانه هاي حكومتي سن خودكشي در بين دانش آموزان دختر به طور خطرناكي پايين آمده است.
نظام ولایت فقیه توان و اراده دست كشيدن از اين شيوه هاي نفرت انگیر را ندارد، اما بر ما حكومت شوندگان حجت تمام نيست، ما بعنوان آحاد متحد و همبسته یک ملت با تحريم اين نمايش‌هاي خياباني مي‌‌‌توانيم تاكتيك حكومت را خنثي كنيم.
بايد تحريم نمايش اعدام را به صورت يك جنبش عمومي دربياوريم و اين شعار ما باشد؛ تماشاي اعدام مشاركت در اعدام است.
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر