#ایران #حقوق_بشر - دفاعیات زندانی سیاسی سهیل عربی با صدای خودش
بر اساس گزارشهای رسیده به کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام ؛ زندانی سیاسی زندان اوین سهیل عربی هم اکنون جهت شرکت در دادگاه تحت فشار قرار دارد.
وی دفاعیاتش را با صدای خودش جهت اطلاع عموم مردم منتشر کرد.
ناقضان حقوق بشر حتي براي قانونهاي خود هم احترام قائل نيستند.
مسئولان زندان اوين از اعزامم به دادگاه جلوگيري کردند.اين درحالي است که اولا طبق ماده 90 آيين نامه اجرايي سازمان زندانها پوشيدن لباس زندان اجباري نيست. ثانيا داديار ناظر بر زندان با ارسال نامه اي براي مسئولان زندان اوين من و تعدادي ديگر از زندانيان سياسي را مطابق مصوبه مجلس معاف از پوشيدن لباس زندان کردند و ثالثا از تاريخ ۲۷ شهریور ۹۶ و مطابق پرينت زندان محکوميت تحمل حبس من بابت پرونده اول پايان يافت و با توجه به دستور بازپرس پرونده دوم در تاريخ مذکور بايد به قيد وثيقه آزاد ميشدم.
زيرا در پرونده دوم هنوز متهم هستم و در صورتي که مسئولان زندان و دستگاه قضايي شرايط محاکمه علني با لباس شخصي را مهيا ميکردند ميتوانستم ثابت کنم نه تنها مرتکب جرمي نشده ام و حتي تحمل يک روز حبس اجحاف درحقم بود؛ بلکه به دليل سالها تلاش براي روشنگري و هزينه بيش از حد تصوري که بابت حمايت از کودکان کار؛ کارگران و زندانيهاي سياسي و عقيدتي سرزمينم پرداخت کرده ام سزاوار تقدير و قدرداني مي باشم.
البته بسياري از مردم خردمند و با وجدان زادگاهم و حتي انسان هاي آزاده و آزاد انديش سراسر گيتي هميشه مرا مورد لطف خود قرار داده اند و هرگز از مسئولان جمهوري اسلامي انتظار چنين شعوري را نداشتم.
ناقضان حقوق بشر حتي براي قانونهاي خود نيز احترامي قائل نيستند. ماده 7 قانون آزادیهای مشروط و حفظ قانون شهروندي مصوبه سال 1383بستن چشم؛ تحقير؛ استخواف؛ پوشاندن صورت؛نشستن پشت سر متهم هنگام بازجويي و انتقال وي به اماکن نامعلوم راممنوع اعلام کرده است .اما تمام اين شکنجه ها عليه من اعمال شده است.
انتقال به بازداشتگاه الف يک كه مکانی نامعلوم و فاقد دوربينهاي مداربسته است؛ چشمبند، دستبند و حتي پابند زدن؛ نشستن بازجوها پشت سرمن به هنگام بازجويي و ضرب وشتم شديد و ضربه هاي متعدد به پشت سرم؛ فحش ها و اعمال تحقير آميز؛ پوشاندن صورتم به هنگام انتقال؛ همگي مصاديق نقض حقوق شهروندي ام بوده است .
همچنین ماده ۸ دراين قانون تعرض به اسناد و مدارك بي ارتباط با جرم و افشاي نامه ها و نوشته ها؛ عكسها و فيلمهاي خانوادگي و ضبط بي مورد آنان را نيز منع كرده است. اما هنوز بسياري از عكسها و فيلمهاي خانوادگيمان كه به هنگام بازداشت درسال 92توسط ماموران قرارگاه ثارالله ضبط شد به ما بازگردانده نشده است.
ماده 9 اعمال هرگونه شكنجه بمنظور اخذ اقرار يا اجبار متهم به امور ديگر را منع ميكند. اما بازجوهاي قرارگاه ثارالله تحت شكنجه مرا مجبوركردند حتي مطالبي كه خودم در نوشتن و انتشار آنها دخالتي نداشتم را بعهده بگيرم و بيش از سه دقيقه از پا آويزانم كردند تا نام ديگر ادمين هاي سايت را بگويم و زماني كه دريافتند تن به ادم فروشي نميدهم گفتند كاري ميكنيم كه تا آخر عمرت درزندان بماني.
اصل 38 قانون اساسي هرگونه شكنجه را براي گرفتن اقرار يا كسب اطلاع ممنوع ميداند. اجبارشخص به شهادت؛ اقرار يا
سوگند مجاز نيست و چنين شهادت، اقرار و سوگندی فاقد ارزش و اعتبار است. متخلف ازاين اصل طبق قانون بايد مجازات شود. اما چرا بازجوهاي قرارگاه ثارالله که من و بسياري از فعالان حقوق بشر را مورد شكنجه هاي روحي و جسمي قرارداده اند؛ مجازات نشدند و عليرغم آنكه دادگاه رسانه هاي وابسته اي كه عليه من اقدام به نشر اكاذيب را محكوم به تحمل حبس كرد هنوز پس ازگذشت سه سال مجازات نكرده است؟!!
مگر نه اينكه اصل 39قانون اساسي هتك حرمت و حيثيت كسي كه به حكم قانون دستگير؛ بازداشت يا تبعيد شده به هر صورت كه باشد ممنوع و موجب مجازات ميداند؟
لازم به يادآوري است كه ايران پس از پيوستن به ميثاق بين المللي حقوق مدني و سياسي در سال 54 كه بدون هيچ تحفذ و قيد و شرطي آن را از تصويب گذرانده و لذا بايد متعهد به انجام آن باشد مطابق بند يك ماده 10 درباره تمام افرادي كه از آزادي خود محروم شده اند بايد با انسانيت و احترام ذاتي انان رفتار نموده و درماده 7اين ميثاق بطوركلي هرگونه رفتارغيرانساني وموهن را ممنوع اعلام كرده است.
سهیل عربی
۲ بهمن ماه ۱۳۹۶
کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
#ایران #نقض_حقوق_بشر #اوین #دادگاه
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر