بیانیه مطبوعاتی عفو بین الملل و عدالت برای ایران
#ایران #حقوق_بشر - به گزارش کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام؛ امروز دوشنبه ۱۰ اردیبهشت ماه ۹۷؛ عفو بین الملل و عدالت برای ایران با صدور اطلاعیه مطبوعاتی اعلام کردند: «حکومت ایران در حال تخریب آثار جرم کشتار ۶۷ است».
توجه شما را به قسمتهای اصلی این بیانیه جلب می کنیم.
بیانیه مطبوعاتی عفو بین الملل و عدالت برای ایران:
حکومت ایران در حال تخریب آثار جرم کشتار ۶۷ است
- مسطحسازی با بولدوزر، جاده سازی، انباشت زباله و ساخت قبرهای جدید برای آسیب زدن به گورهای جمعی و تخریب آنها
- نابودسازی عامدانه شواهد و آثار جرم ار سوی مسئولان ایرانی که موجب تضییع حق دانستن حقیقت، اجرای عدالت و جبران خسارت میشود
- دفن پنهانی دستکم ۵۰۰۰ - ۴۰۰۰ نفر در گورهای جمعی بعد از کشتار خونین ۶۷
مطابق گزارشی که امروز توسط عفو بین الملل و عدالت برای ایران منتشر شد، شواهد جدید از جمله تصاویر ماهوارهای، فیلمهای ویدیویی و عکس نشان میدهند که مقامات ایران عامدانه در حال تخریب گورهای جمعی قطعی یا احتمالی مربوط به کشتار ۶۷ هستند.
در جریان کشتار ۶۷ ، هزاران زندانی سیاسی قهرا ناپدید و به صورت فراقانونی اعدام شدند.
"گزارش اختفای جنایت: تخریب گورهای جمعی جانباختگان کشتار سال ۶۷ توسط حکومت ایران" از اقدامات مسئولان ایرانی برای تخریب گورهای جمعی پرده برمیدارد. این اقدامات شامل مسطح سازی بوسیله بولدوزر، ساخت جاده و ساختمان، انباشت زباله یا ساخت قبرهای جدید در محل گورهای جمعی است.
این روند موجب از بین رفتن شواهد و آثار جرمی میشود که میتواند در کشف حقیقت درباره ابعاد جنایتهای انجام گرفته، اجرای عدالت و جبران خسارت قربانیان و خانواده هایشان به کار آید. گورهای جمعی همواره تحت نظر نیروهای امنیتی قرار داشته اند. این امر مؤید آن است که نهادهای قضایی، اطلاعاتی و امنیتی در فرآیندهای تصمیم گیری مربوط به تخریب و هتک حرمت این مکانها دخیل هستند.
جنایتهای انجام شده در جریان کشتار با وجود گذشت سه دهه همچنان باز است. مسئولان ایران با نابود کردن شواهد و آثار جرم، مصونیت عاملان و آمران جنایت را عامدانه تقویت میکنند.
فیلیپ لوتر، مدیر تحقیقات خاورمیانه و شمال آفریقا در سازمان عفو بینالملل میگوید: «جنایتهای انجام شده در جریان کشتار ۶۷ همانند زخمی است که با وجود گذشت سه دهه همچنان باز است. مسئولان ایران با نابود کردن شواهد و آثار جرم، مصونیت عاملان و آمران جنایت را عامدانه تقویت میکنند».
شادی صدر، از مدیران عدالت برای ایران میگوید: «گورهای جمعی صحنه جرم هستند و باید تا زمان انجام رسیدگیهای قانونی مستقل و مقتضی برای تشخیص هویت بقایای کشته شدگان و پی بردن به چگونگی ماوقع به صورت دست نخورده محافظت شوند».
در شهر تبریز در شمال غربی ایران مسئولان بر روی بیش از نیمی از محل احتمالی یک گور جمعی بتن ریخته اند. تصاویر ماهواره ای که عفو بین الملل و عدالت برای ایران به دست آورده اند: نشانگر تغییرات چشمگیر این محل در فاصله خرداد ۱۳۹۵ تا شهریور ۱۳۹۶ است.
یک نمونه تکاندهنده دیگر مربوط به شهر قروه در استان کردستان است. در تیر ماه ۱۳۹۵ مسئولان سنگ قبرها و نشان‌های یادبودی را که خانواده های داغدار در محل گورها قرار داده بودند به بهانه اینکه زمین موردنظر کاربری «کشاورزی» داشته است با بولدوزر تخریب کردند.
قریب سه دهه است که مقامات ایران پیوسته سرنوشت و محل دفن جانباختگان را پنهان کرده اند. این رفتار مصداق ناپدید کردن قهری است که مطابق قوانین بین المللی جرم محسوب میشود.
تا امروز، هنوز تعداد دقیق افرادی که به صورت فراقانونی در سال ۱۳۶۷ اعدام شدند مشخص نیست، با این حال تخمینها حاکی از آن است که حداقل چهار تا پنج هزار نفر در این واقعه کشته شده اند. تاکنون هیچیک از مسئولان ایرانی در این باره مورد بازجویی یا محاکمه قرار نگرفته اند و برخی از متهمان به ارتکاب این جنایات همچنان دارای مناصب سیاسی یا سمتهای مهم در دستگاه قضایی هستند.
خانواده ها اجازه برگزاری مراسم گرامیداشت یا آراستن محل گورها با گل و پیامهای یادبود را ندارند، و به این ترتیب از انجام اعمالی که بخش مهمی از آداب و رسوم تدفین و عزاداری در فرهنگ ایرانی به حساب می آید محروم اند. آنها همچنین به دلیل جستجوی حقیقت و عدالت با آزار و اذیت و احکام زندان مواجه بوده اند.
با گذشت سه دهه از این قتل عام بیرحمانه، مسئولان موظفند برای روشن شدن حقیقت اقدام کنند نه پنهانسازی این جنایت سهمگین باید به نحو مقتضی بررسی شود و تمامی کسانی که اقدام به صدور دستور، اجرا و اختفای این جرایم کرده اند در دادگاههای عادلانه بدون استفاده از مجازات اعدام محاکمه شوند.
فیلیپ لوتر میگوید: « با گذشت سه دهه از این قتلع ام بیرحمانه، مسئولان موظفند برای روشن شدن حقیقت اقدام کنند نه پنهانسازی آن. نام و یاد انسانهایی که کشته شدند را نمیتوان زدود یا در زیر بتن مدفون کرد».
شادی صدر در اینباره میگوید: «این جنایت سهمگین باید به نحو مقتضی بررسی شود و تمامی کسانی که اقدام به صدور دستور، اجرا و اختفای این جرایم کرده اند در دادگاههای عادلانه بدون استفاده از مجازات اعدام محاکمه شوند».
مطابق برآورد عدالت برای ایران بیش از ۱۲۰ مکان در سراسر ایران وجود دارد که باور میرود گورهای جمعی مربوط به کشتار ۶۷ در آن باشد.
در این گزارش، هفت گور جمعی قطعی یا احتمالی که در فاصله سالهای ۱۳۸۲ تا ۱۳۹۶ مورد تخریب قرار گرفته اند شناسایی و بررسی شده است.
شش مورد در داخل قبرستانهای ذیل یا در مسافتی نه چندان دور از آنها قرار دارد:
قبرستان بهشت رضا در مشهد، استان خراسان رضوی؛ قبرستان بهشتآباد در اهواز، استان خوزستان؛ قبرستان وادی رحمت در تبریز، استان آذربایجان شرقی؛ قبرستان گلستان جاوید در خاوران؛ قبرستان تازه‌آباد در رشت، استان گیلان؛ و قبرستان بهاییان در قروه، استان کردستان.
مورد هفتم باور میرود که در محل ساختمان سابق دادگاه انقلاب سنندج در استان کردستان واقع باشد
عفو بین الملل و سازمان عدالت برای ایران در قسمت دیگری به چگونگی این قتل عام در سال ۶۷ در زندانهای ایران پرداختند:
در این زمان در سرتاسر کشور تماس زندانیان سیاسی با بیرون زندان ناگهان قطع شد. در مرداد و شهریور ۶۷ شایعاتی مبنی بر اعدام دسته جمعی زندانیان و دفن آنها در گورهای جمعی بی نام و نشان به گوش میرسید. خانواده های پریشان خاطر گورستانهای اطراف را برای یافتن نشانههایی از گودالهای تازه حفر شده جستجو میکردند.
سرنوشت و محل دفن اکثر قربانیان تا به امروز مشخص نشده است.
از اواخر سال ۶۷ مسئولان به طور شفاهی خبر اعدام زندانیان را به خانوادههایشان دادند اما هیچگونه اطلاعاتی درباره چگونگی ماوقع ارائه نکردند. آنها پیکر قربانیان را به خانواده ها بازنگرداندند و مکان دفن اجساد را نیز عمدتاً فاش نکردند.
اکثر افرادی که به صورت فراقانونی اعدام شدند در حال سپری کردن احکام طولانی زندان بودند که غالبا به دلیل اعتراض سیاسی مسالمتآمیز از طریق فعالیتهایی نظیر پخش روزنامه و نشریه، شرکت در تظاهرات مسالمت آمیز ضدحکومتی و داشتن ارتباط واقعی یا تصورشده با سازمانهای سیاسی مخالف صادر شده بود. برخی از آنان چندین سال پیشتر آزاد و سپس در هفته‌های پیش از کشتار دوباره دستگیر شده بودند. برخی دیگر نیز علیرغم پایان یافتن دوران محکومیتشان، به دلیل امتناع از «ابراز ندامت» آزاد نشده بودند».
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام
و پیج اینستاگرام نه به زندان نه به اعدام دنبال کنید
#ایران #حقوق_بشر #زندان #عفو_بین_الملل #عدالت #قتل_عام #کشتار #مادران #زندان #خانواده #قتل_عام_67 #محاکمه #گورهای‌جمعی۶۷ #حقیقت‌خاک‌شده #کشتار۶۷
