#ایران - چرا بهشتی دست به اعتصاب غذا زده است؟
از عزیز قاسم زاده
انگیزه نوشتار کنونی یادداشت هایی است که دوستانی این ایام نوشته اند و بر او خرده گرفته اند چرا این گزینه را انتخاب کرده است.عده ای حرکت او را سیاسی و نه صنفی دیده اند پاره ای او را به اقدامی احساسی متهم کرده اند و کسان دیگری هم اقدام او را خودخواهی و لجاجت نامیده اند.در این میان بخش اعظمی هم به تماشا نشسته اند.تماشای هدم جان نازنینی که هزار جان گرامی باید فدای او شود.اولین پرسشی که قبل از قضاوت درباره ی رفتار بهشتی باید صورت پذیرد این است که نزد بهشتی و منتقدانش معنای زندگی چیست و برای حفظ این معنا چه باید کرد و از چه روشی باید به این معنا رسید؟ محمود بهشتی لنگرودی از اوایل دهه ی هشتاد برای ارتقای موقعیت مادی و معنوی معلمان سرزمینش خود را به آب و آتش زد حکم گرفت و به زندان رفت اما وقتی که از زندان بیرون آمد هرگز تن به سکوت در برابر ادامه ی تضییع حقوق معلمان سرزمینش نداد.گرچه تراژدی ماجرا آن جاست که اکثر کسانی که او به دفاع از حقوقشان برخاسته بود، در برابر این حق خواهی او ساکت و خاموش به تماشا نشستند.بهشتی اما با تمام متانت،صبوری،استقامت و مستمر و قانونمند و مسالمت آمیز پیگیر وضعیت همکاران خود بود.او سرانجام درست یک روز پس از ملاقات با نوبخت سخنگوی دولت روحانی پیرامون وضعت معلمان دستگیر شد.طنز ماجرا سکوت نوبخت است که قرار بود جلسات هفتگی منظمی با اعضای کانون صنفی از جمله آقای بهشتی سخنگوی کانون داشته باشد اما او تا کنون نسبت به سرنوشت غم انگیزی که بر بهشتی رفته است از روزه سکوت در نیامده است.بهشتی پس از دستگیری با احتساب احکام پیشین که در دادگاه های 5 دقیقه ای صادر شده بود، مجموعا به 14 سال زندان محکوم شد.پس از صدور این احکام جناب بهشتی و خانواده اش همه ی راه های قانونی اعم از نامه نگاری تا دیدار با مقامات را انجام دادند تا اینکه این تجدید محاکمه صورت پذیرد.متاسفانه اتفاقی صورت نپذیرفت و از سوی دیگر تشکیلات هم توانایی حل این خواسته ی بهشتی را نداشت.در این میان بهشتی چاره ای نیافت جز اینکه به طریق همان روشی دست یازد که همه ی حقیقت طلبان برای رساندن صدای مظلومیت خود و رسوایی ظلم،بر می گزینند.او اعتصابش را شروع کرد و در طی دو بار اعتصاب قول هایی از سوی مقامات برای رسیدگی به خواسته ی او داده شد اما متاسفانه عمل نشد حتی در اعتصاب دوم این قول مقامات همراه سوگند به مقدساتی بود که گوش فلک پر است از میزان اعتقادی که می گویند،به آنها می ورزند اما در عمل چیزی دیگری مشاهده شد.از سوی دیگر نه بدنه و نه تشکیلات قادر به انجام کاری نبود که بهشتی به این خواسته ی خود برسد.فارغ از اینکه بدنه و تشکیلات در این انفعال مقصر است و یا نه،کاری می توانست و نکرد،یک گزاره ی غیر مبطل وجود دارد:«هیچ کس نتوانست برای ابطال 14 سال حکم بهشتی قدمی بردارد.» در اینجا برای بهشتی سه راه وجود داشت
.1_همچون خیلی ها بپذیرد که چهارده سال دیگر در کنار خانواده و دوستانش باشد و این چهارده سال را محشور با دیوارهای سلول زندان اوین باشد
.2_همچون بعضی ها که آزادی مشروط را می پذیرند و عفونامه می نویسند توبه نامه ای بنویسد و قید تلاش های صنفی را بزند و احکامش را به حالت تعلیق درآورد
.3_خودش همچون همه ی آزادیخواهان و عدالت طلبان از خویش برای خویش مایه بگذارد.اینکه او با خود چه کرده ما نمی دانیم.حسین رونقی ملکی می داند که نوشته ی دردمندانه اش اشک هر سنگدلی را هم جاری می کرد.باری بهشتی قماری با جان خود کرد خنک آن قمار بازی که بباخت هرچه بودش که نماند هیچش الا هوس قمار دیگر...او در این قمار خود بود و خود یک طرف این قمار جسم نحیف و سر میگرنی و تن رنجور او بود.آن سوی دیگر روح آزاد و طغیانگر و حق طلبش. روح آزادش با قوت تمام جسمش را به زانو در آورده است.هرکس اگر می خواهد برای بهشتی کاری کند باید سخن او را بشنود بهشتی به ظلمی که بر او رفته معترض است و نمی خواهد بر این ظلم ساکت باشد و آن را بپذیرد.نمی شود ظلم رفته بر او را دید و کمترین همراهی با او را نداشت و در عوض به جای سرزنش ظالمان مظلومی چون بهشتی را ملامت کرد.من در این ایام از پاره ای از قلم ها در شگفت شدم.قلم هایی که عظمت اسطوره ای رفتار حق طلبانه ی بهشتی را در حد عملی لجاجت آمیز تقلیل دادند و شگفتا که این قلم ها هرگز واکاوی نکردند چرا او دست به اعتصاب زده و ما در قبال او چه کردیم.باری اگر توان همراهی با او نداریم و مرهم گری را نتوانیم نمک پاش زخم بر تن پریش و رنجور او و خانواده اش نباشیم.خواسته ی او مشخص است برای تحقق خواسته اش آن قدر فریاد بزنیم تا بهشتی مجبور به این ایثار ابر انسانی نباشد.
(برگرفته از کانال تلگرام کانون صنفی معلمان)
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر