#ایران – #حقوق_بشر- جانشین انیشتین یک دانشمند جوان ایرانی 
دانشمند جوان تبریزی، با تصدی کرسی استادی دانشگاه پرینستون- جایگاهی که ۵۵ سال پس از انیشتین در اختیار فرد دیگری قرار داده نشد- دنیا را با این سوال مواجه کرده است که آیا انیشتین بعدی، یک تبریزی خواهد بود.
نیما ارکانی حامد در حال حاضر استاد دانشگاه هاروارد و دارای کرسی استادی در دانشگاه پرینستون است. این کرسی از سال ۱۹۳۳تا ۱۹۵۵ در انحصار آلبرت انیشتن بوده است.
این مقام از سال ۱۹۳۳ تا سال ۱۹۵۵ (زمان مرگ آلبرت انیشتن) در دست انیشتن بوده که هم اکنون نزد دکتر ارکانی است. از سال ۲۰۰۲تا ۲۰۰۸ او استاد ارشد دانشگاه هاروارد بوده است.در سال گذشته نیز بارها مهمان انستتیو علوم طبیعی بوده و به گفته Peter goddarg مدیر انستتیو: “ما با دکتر ارکانی تماس گرفتیم تا او به جمع استادان ما بپیوندد و او نیز موافقت کرد” به گفته وی او یک تصویر ذهنی و یک درک عمیق از ظواهر تئوری های مدرن دارد و او قرار است نقش یک رهبر را در آزمایش در LHC را داشته باشد. پرفسور Nathan seibery عضو انستتیو علوم طبیعی افزود: “درک عمیق او از فیزیک و خلاقیت قابل توجه وی باعث پیشرفت انستتیو خواهد شد.”دکتر ارکانی هم اکنون در زمینه فیزیک ذرات، نامی برای خود دست و پا کرده و قرار است نظریه انقلابی او (که در زمینه عملکرد جهان می باشد) اواخر امسال تست شود. این آزمایش در LHC در CERN که مهمترین و بزرگترین شتاب دهنده ذرات در دنیا می باشد انجام خواهد شد. این شتاب دهنده در سوئیس قرار دارد و در ماه می سال ۲۰۰۸ افتتاح شده است. US/LHC در ماه آگوست یا سپتامبر شروع به کار می کند و اثبات تئوری در آن در سال ۲۰۰۹می باشد. LHC تونلی دایره ای شکل به طول ۱۷ مایل (۲۰.۸کیلومتر) دارد. هزینه ساخت این دستگاه عظیم در حدود ۵ تا ۱۰ بیلیون دلار شده است.دکتر نیما ارکانی حامد (رهبر فیزیکدانان نظری) افکار ما را در مورد فضا و زمان باز کرده و به گفته ایشان جهان حداقل ۱۱ بعد دارد. این نظریه انقلابی را در فیزیک بوجود خواهد آورد.
پس از اعلام نظریه عملکرد جهان ارکانی، از او دعوت شده که در طرح تونل شتاب دهنده سوئیس (LHC) که با هزینه بالغ بر ۵میلیارد دلار ساخته شده، رهبری آزمایش ها را بر عهده داشته باشد.تلاش نظریه ابر ریسمان که اخیرا اعلام شده، در این است که توضیح دهد ذرات، کوچکترین ماده تشکیل دهنده مواد نیستند بلکه حلقه های مرتعشی که ریسمان نامیده می شوند، کوچکترین بخش به حساب می آیند.
دکتر ارکانی با تکمیل این نظریه عقیده دارد که این ریسمان ها در ۱۱ بعد در حال ارتعاش هستند که ما فقط ۳ بعد از آن را می توانیم مشاهده کنیم، وجود بعد دیگری هم به نام بعد زمان به اثبات رسیده و تا به امروز در مورد ۷ بعد دیگر توضیح کاملی ارائه نشده است.
ارکانی به همراه دو فیزیک دان دیگر به نام های دیموپلوس (Dimopoulos) و والی(Dvali) در مورد این ابعاد نظریه ای ارائه کرده اند که می گوید این ابعاد بزرگتر از آن چیزی هستند که تاکنون تصور می شود و از آن جایی که تنها نیروی گرانش بر آنها اثر می گذارد، قابل دیدن نیستند.تئوری دکتر ارکانی که به همراه دو فیزیکدان دیگر معرفی شده به عنوان مدل (Arkani-Dvali-Dimopoulos)ADD شناخته می شود.اکنون ارکانی و همکارانش امیدوارند بتوانند به کمک شتاب دهنده هاردن (LHC) مدل خود را اثبات کنند. اثبات این نظریه می تواند تحول بسیار بزرگی در فیزیک ذرات به وجود بیاورد.
نیما ارکانی حامد متولد شهر تبریز است که حدودا ۳۸ سال سن دارد، او مدرک لیسانس خود را در ریاضی و فیزیک با نشان عالی را از دانشگاه تورنتو در سال ۱۹۹۳ گرفتهو پس از آن دکترا را در سال ۱۹۹۷ از دانشگاه برکلی کالیفرنیا دریافت کرده است. نیما ارکانی حامد پس از آن در شتاب دهنده خطی استنفرد شروع به کار کرد. نیما از ۱۴ سالگی در نظریه و قوانین نیوتون تحقیق کرده است.در سال ۱۹۹۹ به عنوان استاد دانشگاه برکلی مشغول به کار شد. وی در سال ۲۰۰۲پس از یکسال ملاقات با استادان دانشگاه هاروارد به عنوان استادی در دانشگاه هاروارد رسید و کمی بعد از آن به مقام استادی در تحصیلات پیشرفته در دانشگاه پرینستون رسید.
وی فرزند دکتر جعفر ارکانی حامد ، متولد سال ۱۳۱۸ تبریز است.
دکتر جعفر ارکانی حامد تحصیلات خود را تا پایان مقطع متوسطه در زادگاهش شهر تبریز پشت سر گذاشت و پس از آن در رشته مهندسی معدن در دانشکده فنی دانشگاه تهران ادامه تحصیل داد.وی در سال ۱۳۴۳ با استفاده از بورس تحصیلی دانش آموختگان ممتاز برای ادامه تحصیل به دانشگاه MIT آمریکا رفت و پس از اخذ مدرک دکتری در رشته ژئوفیزیک در سال ۱۳۴۸ به کشور بازگشت.
دکتر ارکانی حامد پس از آن حدود ۱۴ سال به عنوان استاد در دانشکده فیزیک دانشگاه صنعتی شریف به فعالیت‌های علمی آموزشی اشتغال داشت و مدتی نیز ریاست این دانشکده را بر عهده داشت و طی این مدت بارها از جمله در سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۳ هنگام ماموریت فضاپیمای «آپولو» به سوی ماه به عنوان دانشمند مدعو با سازمان فضایی ناسا همکاری مستقیم داشت.
از جمله طرح‌های فضایی دیگری که دکتر ارکانی حامد در آن مشارکت داشته، ماموریت فضاپیمای «ماژلان» بود که در فاصله سال‌های ۱۹۸۹ تا اوایل دهه ۹۰ بر گرد سیاره زهره می‌چرخید.دکتر ارکانی حامد در فاصله سال‌های ۱۹۷۷ تا ۱۹۷۹ به عنوان استاد مدعو در دانشگاه MIT آمریکا فعالیت کرد و پس از پیروزی انقلاب به ایران بازگشت.وی که از اعضای نخستین دوره فرهنگستان علوم ایران است از سال ۱۹۸۲ مجددا به کانادا عزیمت کرد و فعالیت‌های آموزشی و تحقیقاتی خود را به عنوان استاد دانشگاه «مک گیل» در «مونترال» کانادا از سر گرفت که تا سال ۲۰۰۵ ادامه داشت.ارکانی حامد که از دانشمندان عضو فرهنگستان علوم کاناداست، پس از بازنشستگی از دانشگاه «مونترال» با درجه استاد شایسته، فعالیت‌های علمی خود را در دانشگاه تورنتو کانادا پی گرفته و در سال میلادی جاری به عنوان برنده جایزه فلوشیپ (عضو شایسته) اتحادیه ژئوفیزیکدانان آمریکا معرفی شده است.استاد ارکانی حامد در طول این سال‌ها همچنان ارتباط علمی خود را با سازمان فضایی ناسا حفظ کرده و در سال‌های اخیر همگام با ماموریت‌های کاوش مریخ عمده تحقیقات خود را به مطالعه ساختار درونی و تحولات سیاره سرخ معطوف کرده است.
تخصص اصلی استاد، سیاره شناسی با نگرش کلی است که شامل بررسی ساختار درونی سیارات، تحولات گرمایی، گرانش، میدان مغناطیسی و حرکت صفحات تکتونیک، بررسی «سنگ کره» (لیتوسفر) و گوشته سیارات و ارتباط آنها با هم است.
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر