مقدمه:
اعدام نوعی کیفر و مجازات و به عبارتی دیگر اشد مجازات برای یک محکوم است. اعدام به عنوان سنگین‌ترین مجازات در حوزه کیفرشناسی مطرح است.
البته فعالیت های زیادی در سراسر جهان برای حذف این مجازات در حال انجام است. در حال حاضر بیش از ۱۴۰ کشور در جهان به طور کامل این مجازات را لغو کرده اند. ایران اما هنوز در میان ۲۱ کشوری قرار دارد که نه تنها این مجازات در آن اجرا می‌شود، بلکه در مواردی نیز در ملاءعام به اجرا گذاشته می‌شود. ایران پس از چین در رتبه دوم برای اجرای حکم اعدام داقرار دارد. آمار قطعی و نهایی از اجرای حکم اعدام در ایران نمیتوان ارائه نمود چرا که شماری از اعدامها مخفیانه انجام شده و خبر آن منتشر نمی شود.
اثر خشونت دولتی مجازات اعدام در جامعه:
بسیاری از جامعه‌شناسان معتقدند که مجازات اعدام حساسیت جامعه را در مورد اعمال خشونت کاهش می‌دهد و خشونت را پدیده‌ای عادی جلوه می‌دهد.
پرسش این است که آیا اجرای مجازات اعدام موجب کاهش خشونت و تخلفات اجتماعی می‌گردد؟ وجود چنین مجازاتی در سطح جامعه و به خصوص به شکل علنی آن، باعث می‌شود که جامعه ما به جای اینکه با خشونت فاصله بگیرد، آن را بپذیرد و در افکار عمومی و تبدیل به امری عادی شود. به‌خصوص زمانی که مجری این خشونت؛ دولت و عوامل آن تحت نام قانون باشند در عمل نوعی مشروعیت پیدا می‌کند. پس اتفاقی نیست که جامعه ما که بیشترین اعدامها و بیشترین اعدامها در ملاءعام را به نسبت جمعیتش دارد، روز به روز خشن‌تر از پیش می‌شود و ناامنی در آن گسترش پیدا می‌کند. بنابراین میتوان نتیجه گرفت که مجازات اعدام نه تنها بازدارنده نیست، بلکه مروج خشونت در کشور نیز بوده است.
تنها نتیجه اعدام برای آحاد یک جامعه این است که نوعی از خشونت به‌نام قانون مشروعیت پیدا می‌کند. دقت کنید که شناخت مفهوم خشونت؛ تابع مناسبات اجتماعی است. اعمال و رفتاری که در چند قرن گذشته نام آن را خشونت نمی‌گذاشتند؛ در حال حاضر بعنوان یک خشونت عریان شناخته می‌شود. حال اگر نماینده اعمال این خشونت در جامعه دولت و نهادهای دولتی باشند؛ آنها در عمل پیام‌آور اصلی خشونت در جامعه هستند. که باید دست چنین دولتها و دیکتاتوریهایی مانند دیکتاتوری ولایت فقیه در ایران از سر جامعه و مردم قطع شود.
حکم نفرت انگیز اعدام در کشور ما بعنوان یک مجازات نه فقط برای مجرمین عادی بلکه علیه فعالین سیاسی و افراد وابسته به نهادها و سازمانهای مخالف جمهوری اسلامی از آغاز حاکمیت خمینی در ایران به اجرا گذاشته شده و هم اکنون نیز در زندانها و در ملاء عام بکار گرفته می‌شود. چرخه کشتار فعالین سیاسی و همچنین مجرمین عادی در ایران بوسیله اعدام؛ هیچگاه متوقف نشده و روزانه قربانی می‌گیرد.
ویکتورهوگو در کتاب «آخرین روزهای یک محکوم به اعدام»، صحنه‌ای را به تصویر می کشد که خود شاهد آن بوده است. وی زمانی که از میدان شهرداری پاریس عبور می‌کرده، صحنه فراهم کردن مقدمات یک اعدام را می‌بیند که به قدری برایش تکان‌دهنده می شود که این کتاب را می‌نویسد. ویکتور هوگو؛ یکی از اولین کسانی است که در سال ۱۸۲۹ میلادی ممنوع شدن اعدام در ملاءعام را مطرح می‌کند. پس از آن است که این موضوع در جهان تبدیل به یک پدیده همگانی می‌شود.
در گزارش پیش رو مروری داریم بر اجرای اعدامهای ۶ ماهه نخست سال ۱۳۹۷ که در زندانهای مختلف کشور اجرا شده است.
براساس اخبار گردآوری شده توسط کانون حقوق بشری نه به زندان – نه به اعدام؛ ۱۶۶ زندانی در ۶ ماه نخست سال جاری اعدام شده اند. بیشترین اعدامها در تیر ماه با ۳۸ مورد و کمترین اعدام در خرداد ماه با ۷ مورد اجرا شده است. در میان ۱۶۶ اعدام؛ ۷ مورد آن در ملاءعام به اجرا درآمده است.
اعدامهای انجام شده در زندانهای مختلف کشور از جمله رجایی شهر در گوهردشت؛ تبریز؛ مشهد؛ همدان؛ ارومیه؛ کرمانشاه؛ مرودشت؛ قم؛ میاندوآب؛ مراغه؛ رشت؛ ایلام؛ اسلام آبادغرب؛ خوی؛ میاندوآب؛ بابل؛ ساوه؛ اردبیل؛ بیرجند؛ شیروان؛ اصفهان؛ گچساران؛ کرمان؛ زنجان؛ ساری؛ میناب و بندرعباس صورت گرفته است. در میان اعدام شدگان یک زن به نام گلی حاجی‌پور؛ نیز در تیر ماه در زندان ارومیه به دار آویخته شد که متاسفانه اطلاعات بیشتری از وی در دست نیست.
یک کودک – مجرم به نام «ابوالفضل چزانی شراهی» که در ۱۴ سالگی به اتهام قتل بازداشت و به اعدام محکوم شده بود روز ۶ تیر ماه در زندان لنگرود قم اعدام شد.
سازمان عفو بین‌الملل با انتشار بیانیه‌ای خواسته بود که مقامات ایران فورا اعدام یک نوجوان ایرانی به نام «ابوالفضل چزانی شراهی» را که به خاطر وارد آوردن ضربات مهلک چاقو به یک مرد در جریان یک نزاع در سن ۱۴ سالگی به مرگ محکوم شده است، متوقف کنند.
در میان اعدامهای سیاسی در این بازه زمانی؛ میتوان به نمونه‌های زیر اشاره نمود:
درویش گنابادی به نام «محمد ثلاث باباجانی» در زندان گوهردشت اعدام شد. با اینکه بیگناهی این فرد محرز بود ولی بدون برخورداری از یک دادرسی و دادگاه عادلانه؛ حکم اعدام او در خرداد ماه اجرا شد.
در شهریور ماه «محمد شه‌بخش» ۲۱ ساله، «اسماعیل شه‌بخش» ۲۳ ساله و «حیات الله نوتی زهی» ۲۴ ساله، روز ۱۳ شهریور در زندان زاهدان اعدام شدند.
روز ۱۷شهریور ماه؛ سه زندانی سیاسی کرد به نامهای «رامین حسین پناهی»؛ «زانیار مرادی» و «لقمان مرادی» به اتهام محاربه اعدام شدند.
همچنین باید اشاره نمود به «احمد شباب» و «ناصر عزیزی» ۲پیشمرگه حزب دمکرات کردستان ایران که در ارتفاعات کوهستان کیله شین توسط سپاه پاسدران در حالیکه زخمی بودند؛ دستگیر شده و پس از آن در ارومیه اعدام شدند.
ش علاوه بر این «کمال احمدنژاد» فرزند رحیم زندانی سیاسی محکوم به اعدام، با وجود ابهاماتی که در پرونده‌اش وجود داشت بصورت ناگهانی و بدون انجام آخرین ملاقات با خانواده اش در زندان میاندوآب اعدام شد.
محکومیت اعدامهای سیاسی در ایران:
خانم میشل باشله کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد در جلسه افتتاحیه شورای حقوق بشر اعدام سه زندانی سیاسی کرد «رامین حسین پناهی»؛ «زانیار مرادی» و «لقمان مرادی» را محکوم کرد.
احمد شهید، کارشناس آزادی مذهبی در سازمان ملل متحد که پیش از این گزارشگر ویژه ایران در امور حقوق‌بشر بود با انتشار پیامی اعدام سه زندانی سیاسی کرد «رامین حسین پناهی»؛ «زانیار مرادی» و «لقمان مرادی» را محکوم کرد و اعلام نمود که ایران باید به جرم اعدام خودسرانه مورد حسابرسی قرار بگیرد.
عفو بین‌الملل نیز با صدور بیانیه‌ای اعدام آنها را ظالمانه خواند و گفت: «ما از شنیدن این خبر، با وجود محکومیت گسترده احکام اعدامشان و فراخوانها از طرف کارشناسان حقوق‌بشر سازمان ملل و سایر نهادها برای توقف اعدام آنها شوکه شدیم. ما از جامعه بین‌المللی می‌خواهیم تا این اعدامها را قویاً محکوم کنند.»
بسیاری از شخصیتهای جهانی و زندانیان سیاسی در زندانهای مختلف ایران از جمله سهیل عربی؛ مجید اسدی؛ پیام شکیبا؛ ابوالقاسم فولادوند؛ محمدعلی منصوری؛ سعید ماسوری؛ مریم اکبری و آتنا دائمی نیز اعدام «رامین حسین پناهی»؛ «زانیار مرادی» و «لقمان مرادی» را محکوم نمودند.
پایان
اخبار زندان و زندانیان را در سایت جوانه ها
و کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام دنبال کنید
#ایران #حقوق_بشر #اعدام #زانیار_مرادی #نه_به_اعدام #لقمان_مرادی #رامین_حسین_پناهی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر