#حقوق بشر #ایران -۲۵ نوامبر روز مبارزه با خشونت علیه زنان را با حمایت از زنان زندانی گرامی بداریم
از سال ۱۹۸۱، ۲۵ نوامبر هر سال (برابر با چهارم یا پنجم آذر ماه) به عنوان روز جهانی منع خشونت علیه زنان برگزیده شده است. این روز برای یادآوری اراده عمومی و همگانی برای مبارزه با خشونت علیه زنان انتخاب شده است.
مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۹۹ میلادی روز ۲۵ نوامبر را بعنوان روز جهانی “ منع خشونت علیه زنان” تعیین کرد و از دولت ها، سازمان های بین المللی و نهادهای غیر دولتی (NGO ) خواست تا در این روز با ترتیب دادن برنامه هایی به رشد آگاهی زنان در این زمینه و مبارزه با خشونت علیه زنان کمک کنند.
این تاریخ به دلیل قتل وحشیانه سه خواهر میرابال؛ از فعالان سیاسی اهل جمهوری دومینیکن انتخاب شده است.
خواهران میرابال چهار خواهر در جمهوری دومینیکن بودند که سه نفر از آنها در زمان مبارزه با دیکتاتوری رافائل تروخیو توسط عوامل او به قتل رسیدند.
انواع خشونت:
خشونت جنسی ، خشونت جنسی غیر تماسی ، خشونت کلامی، تجاوز،خشونت در مورد جهیزیه ، تن فروشی اجباری ، بارداری اجباری ، ختنه دختران ، خرید و فروش زنان و دختران ، خشونت علیه زنان کارمند و مستخدمین زن ، خشونت های ناشی از جنگ ، خشونت در زندان، تجاوزهای سیستماتیک ، خشونت نگاهی و رفتاری ، خشونت سیاسی و ….از انواع خشونتی ست که بر زنان اعمال می شود.
خشونت علیه زنان در ایران:
در کشور ما ایران؛ بدلیل تفکر عقب مانده مرد سالاری که از جانب نظام ولایت فقیه ترویج می شود؛ خشونت علیه زنان در حاکمیت کنونی؛ نهادینه شده است. این خشونت؛ آزار و تحقیر زنان در ایران بصورت آشکار و پنهان در همه عرصه های زندگی خصوصی و اجتماعی زنان صورت می گیرد. از دخالتهای روشن در مورد حجاب و نحوه پوشش زنان؛ تا دستگیری زنان به بهانه های مختلف این خشونت را میتوان دید. به همین دلیل است که خشونت سیستماتیک علیه زنان توسط نهادهایی مانند بسیج؛ نیروی انتظامی؛ لباس شخصی ها و ... براحتی در سطح شهرها و یا در محیط های کار و تحصیل صورت می گیرد. این قبیل خشونت ها توسط نظام حاکم؛ علاوه بر اینکه پشتیبانی می شود؛ قانونی هم برای مجازات در این پهنه وجود ندارد.
پهنه دیگر خشونت علیه زنان را بایستی در زندانها جستجو کرد. جایی که زنان دور از دسترس خانواده و وکیل؛ زیر شدیدترین خشونتهای روحی- روانی و جسمی قرار دارند.
همه ما می دانیم که زنان زندانی درسخت ترین شرایط در زندانهای ایران هم از نظر حقوقی و قانونی و هم از منظر حقوق اولیه انسانی؛ محبوس هستند. این زنان هر روز در معرض توهین و اذیت و آزار قرار می گیرند.
نمونه هایی همچون زینب جلالیان که بدلیل محرومیت از رسیدگی های پزشکی؛ در آستانه از دست دادن بینایی خود هست؛ از جمله این موارد است.
بسیاری از زنان زندانی دارای فرزند هستند و بی سرپرست بودن فرزندانشان؛ موجب فشار چند برابر بر روح و روان آنها است.
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر