زندانی سیاسی زندان رجایی شهر(گوهردشت) در نامه ای از درون زندان که به دست کانون حقوق بشری نه به زندان نه به اعدام رسیده است؛ می نویسد:
امروز نزدیک به چهار دهه است که حکومت اشغالگر، ایران عزیزمان را در بند ستمکاری خود نگه داشته و گویی مردم به استبداد و ظلم عادت کرده اند و مباررین راه آزادی گویا در زندانهای وقت تحت شدید ترین شکنجه ها تنها و تنها مانده اند و کشور نیز در دستان دیکتاتوری در حال نابودی است.
اینجانب بیش از 17 سال است که در زندان های این دولت ضدبشری و ستمگر هستم و بارها با چشمان خود دیدم که چه عزیزانی در راه سرافرازی میهن و برای آزادی به شهادت رسیدند و دیدم که چگونه زندانیان سیاسی از هر باور و عقیده در برابر ظلم و تعدی گری ظالمان ایستادگی کرده و جهان خود را فدای آرمانهای مقدس خود کرده اند. شکنجه شدند، اعدام شدند و یا به جوخه های مرگ خاموشی سپرده شدند اما سکوت نکرده و به آرمانهای آزادی پشت نکردند و به دیکتاتور نه گفتند و دیدم و دیدم که شکنجه گران با خانواده هایشان چه کار کردند... تهدید کردند اخطار کردند و حتی مرگ عزیزانشان به آنها گوشزد کردند این در حالی است که در این کشور آقازاده ها برای خود حقوق های نجومی دریافت میکنند دکل میدزدند و اموال مردم را چپاول میکنند اما کودکان برای لقمه ای نان سر چهارراه ها آدامس میفروشند و نان شب خود را گدایی میکنند این عدالت دین اسلام آخوندهای جمهوری اسلامی است فقط شعار و عوام فریبی... پس کجاست آن حرفهایی که از تریبون نماز جمعه به خورد مردم میدهند و به صورت کلیشه وار دیکته میکنند؟؟ بنده شخصا فکر میکنم به شعور من و هم نسلهای من توهین شده است. سکوت در برابر حکومت ظلم و استبداد کافی است من دیگر سکوت نخواهم کرد و آزادی را چه با فدا کردن جانم و چه با ادامه افشاگری و اعتراض و مبارزه به دست خواهم آورد.
رسول (رادمان) حردانی زندانی سیاسی سالن 12 زندان مخوف گوهردشت
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
زندان #رجایی_شهر #گوهردشت #آزادی #دیکتاتوری
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر