حقوق_بشر #ایران -گفتگوی بهنام موسیوند در باره ضرب و شتم و انتقال مشکوک زندانیان سیاسی 
روز سه شنبه دهم مرداد ماه؛ آقای بهنام موسیوند در گفتگویی با نه به زندان نه به اعدام؛ توضیحات مبسوطی درباره انتقال مشکوک توام با ضرب و شتم زندانیان سیاسی از سالن ۱۲ بند ۴ به سالن ۱۰ همین بند در زندان رجایی شهر(گوهردشت) و حوادث پس از آن داد. این انتقال اجباری روز یکشنبه هشتم مرداد با وارد شدن گارد زندان انجام شد.
آقای بهنام موسیوند پس از کشیدن یکسال حبس به اتهام تبلیغ علیه نظام؛ دو ماه پیش از زندان رجایی شهر(گوهردشت) آزاد شد.
این زندانی سیاسی سابق در خصوص این انتقال می گوید:
لحظه ای که خبر انتقال را شنیدم متوجه علت این انتقال شدم. این را می دانستم که این انتقال برنامه ریزی شده بود. بند ۱۰ سه سالن دارد. سالن ۱۲ که بچه های سیاسی عقیدتی در آن بودند(که دو روز پیش با حمله گارد و ضرب و شتم و به زور به سالن ده منتقل شده اند) حالت زیرزمین دارد.
سالن ۱۰ وسط سالن ۱۱ است. زندانیان این بند با جرائم عادی مثل قتل؛ شرارت در این بند زندانی هستند. این زندانیان به اصطلاح زندانیان کلاه زن هستند و به صورت ایزوله در سالن محبوس هستند.
سالن ۱۰ پیش از این محل حبس زندانیان اهل سنت بود که پس از اعدام آنها این سالن خالی بود. آنچه شاهد بودم اینکه (مسئولین زندان ) در یک روند چند ماهه در حال ساخت و ساز؛ جوش دادن پنجره ها و یکسری کارهای دیگر در بند بودند. من به دلیل اینکه به انتقال زباله ها کمک می کردم شاهد بودم که در این سالن دوربینهای مدار بسته؛ دستگاههای شنود وصل کرده بودند. اتاق کنترل ساخته بودند برای کنترل دوربینها و علاوه بر این یکسری تغییرات در فضای سالن ایجاد می کردند. تغییرات شامل جوشکاری تمامی منافذ و درب و پنجره ها و زدن درب برای تمام سلول ها انجام می دادند. عملا این سالن برای هر یک از بچه ها تبدیل به یک انفرادی شده است. گویا پنجاه نفر را می خواهند در سلولهای انفرادی شیشه ای نگه دارند.
آقای موسیوند سپس در پاسخ به این سوال که هدف از ایجاد این محدودیت و انتقال خشونت آمیز چیست؛ گفت:
دلیل این کار تحمیل محدودیتهای هر چه بیشتر به این بچه هاست. مدیریت زندان مردانی فردی است که بسیار شبیه به لاجوردی است. تنها هدفش با توجه به دستورات بالا و عنادی که خودش به دلیل دیدگاه ایدئولوژیکش دارد؛ می خواهد که زندانیان سیاسی را هر چه بیشتر محدود کند.
تنها بندی که تلفن عمومی ندارد؛ زندانیان سیاسی عقیدتی هستند. وقتی زندانیان از این حق محروم هستند طبیعی است و حقشان است که بخواهند به وسایل ارتباط جمعی برای ارتباط با خانواده دست پیدا کنند.
شما زندانی را تصور کنید که بیش از ده سال است که در زندان است؛ بیش از ده سال است که زیر حکم اعدام است. آنها سعی می کنند از بندهای دیگر تلفن قرض بگیرند. همه گناهی که این بچه ها مرتکب شدند اینست که یک گوشی تهیه کرده اند برای اینکه اولا برای ارتباط با خانواده و دوم برای چنین مواقعی.
الان می بینید گوشی ها را گرفته اند. آنها را با ضرب و شتم؛ بدون اینکه اجازه بدهند کوچکترین وسایل شخصی همراه خود ببرند. بچه ها امکانات را با هزینه خودشان طی سالیان سال تهیه کرده اند.
شما تصور کنید کسی که نیمی از عمرش را در زندان بوده و نیم دیگر عمرش را هم تا جمهوری اسلامی هست باید در زندان بگذراند؛ افرادی که بیمار هستند مشکل دارند آنها را منتقل کرده اند تنها برای اینکه جلوی ارتباط آنها را بگیرند تا اگر بلایی بر سر آنها آمد نتوانند به بیرون خبر بدهند. تنها ترسی که دارند اینست که اگر ما کاری بکنیم این بچه ها به بیرون زندان خبر می دهند.
موسیوند در پاسخ به سوالی که واکنش زندانیان سیاسی به این عمل خشونت آمیز و این انتقال چه بود؛ می گوید:
بچه ها الان در زندان توانسته اند زبان به زبان به همین میزان از وضعیتشان خبر بدهند که در اعتصاب غذا هستند و از تحویل گرفتن غذا خودداری کردند. شروع به تحصن کردند. شعار دادند و همه منجر به این شده که بچه ها را ضرب و شتم کرده اند. آخرین بار پنج نفر از بچه ها از جمله حمید بابایی؛ آقای فهندژ که سن و سالشان بالاست (به دلیل وضعیت وخیم جسمی) را به بهداری منتقل منتقل کردند. به دلیل شفاف نبودن فضا اینکه نمی توان اخبار زیادی از آنها گرفت از اینکه مجددا ضرب و شتم شده اند یا نه خبری نداریم. اما اطلاعی که دارم کسانی را که زیر حکم اعدام هستند از قبیل زانیار مرادی؛ توسط سپاه پاسداران به اعدام تهدید شده اند.
در ادامه از آقای موسیوند سوال کردیم آیا پیشنهادی برای کمک به زندانیان سیاسی رجایی شهر دارد؟وی در پاسخ این سوال گفت:
خودم را در حدی نمی دانم که پیشنهاد یا راه کاری بدهم؛ اما آنچه خودم می دانم باید به هر نحو صدای آنها را برسانم.
ارجاع به گذشته می دهم آبه نچه که در آن روز سیاه در فروردین ماه سه سال پیش در بند ۳۵۰ اوین اتفاق افتاد؛ این حادثه واکنشی مانند آن زمان را می طلبد. می خواهم صدای همه باشند و رسانه ها همه اخبار را منتشر کنند برای اینکه جمهوری اسلامی را تحت فشار قرار بدهند.
بعنوان یک انسان می گویم وظیفه هر انسان آزاده ای هست که سکوت نکند و صدای آنها باشد. خانواده های این بچه ها بدانند اگر بیایند ما پشت آنها هستیم . از حق بچه هایتان دفاع کنید من می دانم سالن ده یعنی چه این شرایط یعنی چه؟ از حق فرزند و همسر و برادر و عزیزتان نگذرید. این اعتراض را داشته باشید و مطمئن باشید که هر کاری کنید بقیه کمک می کنند.
هر کس احساس مسئولیت می کند خانواده های این عزیزان را تنها نگذارد.
یکی از کارهایی که می توان کرد اینست که رسانه ها از این خبر سرسری نگذرید.
با سپاس فراوان از آقای موسیوند بخاطر قبول این مصاحبه
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
#شهرام احمدی #اعدام #سالگرد #اهل_سنت
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر