از: پویا ارجمندی
شب يلدا به عنوان طولاني ترين شب سال در فرهنگ و سنت ايراني جايگاه خاصي دارد، جايگاهي ريشه دار در سنت و تاريخ. طي سه چهار دهه اخير به دليل ناهمگوني حاكميت با سنت هاي ارزشمند ملي تلاش بسيار شده است كه شب يلدا هم مثل بسياري از سنت هاي ديگر به فراموشي سپرده شود، البته حاكميت به دليل تعارض تاريخي خود با جامعه هرگز نتوانستهاست بر چنين حوزه هاي عمومي به طور جدي مسلط شود، چنانكه مي بينيم برغم تلاش هاي صورت گرفته، سنت هاي مثل چهارشنبه سوري،يا هفت سين، سيزده بدر و مهرگان و.... به رغم گذشت نزديك به 4 دهه اعمال فشار يك حاكميت ناهمخوان و ديكتاتور هر ساله به اشكال گوناگون برگزار ميشود.
واقعيت آن است كه در نبود آزادي سياسي و انديشه، همه اين حوزه هاي عمومي به سوژهيي براي جنگ سياسي با حاکمیت تبديل مي شوند. مثلا مي بينيم مردم براي گراميداشت زادروز كوروش به پاسارگارد مي روند اما همان مراسم تبديل به يك ميتينگ سياسي مي شود و حاكميت را به چالش ميكشد. واقعيت آن است كه ايران تحت يك حاكميت خودكامه، به جامعهيي اندوهگين تبديل شده است. امواج بيرحمانه اعدام كه به صورت پريوديك به جامعه شوك وارد مي كند. دستگيرهاي خودسرانه و ظالمانه آزاديخواهان ودگر انديشان، نبود امنيت و زندانهاي انباشته از زنداني، همه اينها احساسات جامعه را جريحه دار ميكند و فرصت شادماني و شادي را از جامعه مي گيرد.
پس چه بايد كرد؟ بايد سنتها را فراموش كرد؟ بايد بگذاريم قدرتمداران به سادگي ميراث نسلهاي پيشين را هم از ما بگيرند؟
به باور نگارنده، بايد يلدا را بيش از گذشته گرامي داشت. امسال بايد يلدا را با زندانها پيوند زد. زندان طي سال گذشته قلب تپنده جامعه بود. چشم بيدار جامعه بود. به يمن اين همه شجاعت و افتخار، به يمن پايمرديهاي زنان و مردان دليري كه در سختترين شرايط دست از حقوق حقه مردم شان بر نمي دارند، با پاهاي استوار به سوي چوبه هاي دار رفتند و با عزمي پايدار نسبت پايمال كردن حقوق ديگر همبندانشان اعتراض و اعتصاب غذا كردند و..... جا دارد كه امسال مراسم يلدا را با زندانيان و به ياد زندانيان و به نام زندانيان بخصوص زندانیان اعتصابی برگزار كنيم. هر خانه چراغي باشد براي مظلوميت يك زنداني ... باشد كه سنت يلداي ديرين با درد مشترك جامعه پيوند بخورد.
در کانال تلگرام نه به زندان نه به اعدام خبرهای ما را دنبال کنید
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر